Annem Ve Biz

Babam erken yaşta vefat ettiği için annem bana ve annaneme bakmak zorunda kalmıştı.Sabahları işe giderken yüzündeki yorgunluk ve havanın verdiği ürpertici ifade herzaman aynı idi.Nede olsa yükü büyüktü annemin.Ben o zamanlar ilkokul'a gidiyordum annanem bana hersabah iyi dersler der yolcu ederdi.Şimdiki zamane çocukları gibi ozamanlar servis yoktu.

Okul kasabanın diğer tarafında idi.Ve yüremek gerektiğinden erken çıkardık yola.Öğle vakti geldiğinde eve gelir annaneme yardım ederdim.Annem akşam eve geldiğinde bir nebzede olsa ona faydam dokunurdu.Yemekten sonra annem bana derslerımde yardım eder,birde benimle ilgilenirdi.O zamanlar tv herkezde yoktu sadece cuma akşamları küçük ev adlı dizi olurdu inanın mahalleli eve dolar taşardı.Oysa şimdi öylemi herkezde tv çifter,çifter var.Zavallı annem günün yorgunluğu yetmez gibi misafirlere hizmet ederdi.Nekadar zor muş meğer o yıllar,şimdi şimdi anlıyorum annemin yükünü.Hayat en erken zamanda vurmuştu bize acımasız kamçısını.Çaresiz babasız,başsız kalmıştık.

Annem erken yüklenmiş idi hayatın yükünü.Ben şimdi baba oldum ozaman anladım zorlukları.Ama hiçbirzaman yılmadı o zavallı kadın .Mütemadiyen çalıştı,çabaladı beni okutup iş güç sahibi olmamı sağladı.Bu zaman zarfında başımızdan enteresan,güncel,heyecanlı bir çok olaylar geçti.Anne olmak çok zor.Ben kadınlara hak veriyorum onlar gerek evde gerek dışarda hayatın zorluklarını göğüsleyen ikutsal insanlardır.Allah annemden razı olsun beni hani derler ya ^^adam etti^^işte iş güç sahibi oldum yuvamı kurdum.Dünyadaki tüm annelerin ellerinden saygı ile öperim...

Bu benim annem hakkında yazdığım gerçek bir öyküdür.