Arjanti - 2 / Merhaba Hayat

Bölüm 2/Merhaba Hayat



Yıl : 1913
Yer : Trabzon ? Kavakmeydanı mahallesi


Binali bey; annesi, eşi, 3 oğlu ve bir kızı ile birlikte yaşamaktadır.

Takvimler ilkbaharın kendini gösterdiği ve eriklerin çiçek açtığı zamanı gösterirken İki katlı evin üst yatak odalarından birinde telaşlı ve heyecanlı bir gün yaşanmaktadır. Sevim hanım gelininin başında beklemektedir. Birden gelin çığlık çığlığa bağırmaya başlayınca Sevim hanım odadan fırladığı gibi alt kattakilere seslenir:

-Çabuk Feraye ebeye haber verin gelin gız doğirdi doğuracak.

Mahallenin ebesi Feraye hanım ailenin tüm çocuklarını dünyaya getirmişti. Eve gelince koşar adımlarla üst kata çıktı. Sevim hanım onu görünce;

-Çabuk ol Feraye, gelinin suyu geldi. Aman bir terslik olmasın yoksa Binali bizi öldürür.

Feraye ebe konuşacağına yol ver bana da geçeyim dercesine baktı Sevim hanımın yüzüne ve söylendi:

-Tamam tamam sen merak etme. Siz hele beni bir rahat bırakın da işime bakayım.
*
Bir süre sonra;
-Hadi gözünüz aydın. Tekne kazıntınız nurtopu gibi bir oğlan diye içerden seslendi Feraye ebe.

-Ohhhh çok şükür kurtuldu Ayşe gız diye sevindi Sevim hanım.

Oğlan oldu haberini yazıhanesinde bekleyen Binali beye iletmek işi bebeğin abisi Hamdi'ye düşmüştü. Yıldırım gibi koşarak babasının yanına gitti. Kan ter içinde kalmıştı. Soluk soluğa;

-Baba bir oğlun daha oldu diyebildi.

Binali bey gururla gülümsedi ve ardından toparlanıp yazıhanesini kapatıp Hamdi ile birlikte evine gitti. İçeri girdiğinde bebek yıkanmış, kundaklanmış bir vaziyette hazırdı.

Binali bey Ayşe'nin elini tuttu ve;

-Bana bir oğlan daha verdiğin için sana çok teşekkür ederim Ayşe dedi.

Ayşe gelin zorlukla gülümsedi.

Binali bey oğlunu kucağına aldı. İçinde garip bir heyecan vardı. Gerçi haksız da sayılmazdı.Tam 25 yıl sonra bir kez daha babalık hissini tatmıştı.
Bebeğin kulağına eğilip ezan okudu ve bebeğe verdiği adı 3 kere tekrar etti.

İsmail, İsmail, İsmail...

*

Yıl: 1923
Yer: Trabzon ? Yeni Cuma mahallesi


Cumhuriyetin ilanı Trabzon'da da büyük sevinçle karşılanmıştı. Kasım ayının bitimine doğru Adem beyin evinde heyecanla Sabire hanımın doğum yapması bekleniyordu. Ailenin ilk çocukları kızdı ve 4 yaşındayken ağır bir kızamık geçirerek vefat etmişti.

Doğum anı gelip çatmıştı. Yılların ebesi Nuriye hanım Sabire hanımın başındaydı ve doğum için her şey hazırdı.
*
-Müjdeler olsun. Alın size bir kız daha...

Sabire hanımın kaynanası hemen içeri girip bebeği yıkamaya koyuldu. Ardından da hemen kundağına sardı ve Adem beyin eve gelmesi için haber salındı.

Adem bey eve geldiğinde kızını kucağına aldı sonra eşinin yanına gitti.

-Sabire, ilk kızımızın nüfus kağıdı duruyor. Kayıtlardan da sildirmemiştik. Onun adıyla yaşasın isterim. Hem senin de acın belki biraz daha hafifler. Hem de Cumhuriyetin ilanından sonra böyle bir isim kızımıza yakışır.

-İyi düşündün bey diye cevapladı Sabire.

Böylece yeni doğan bebek doğduğunda 4 yaşında olmuştu!

Ablasının adı olan Muazzam onunla birlikte yaşayacaktı.