Aşk dediğin bu bence

Bir Rüştü amca vardı birde hanımı Zühre teyze, ne kadar imrenirdim onları görünce.
Sevgi ve sevgili denince onlar canlanır yüreğimde, iki âşık iki kumru iki turna gibiydiler. Hep beraber giderlerdi her yere, uyumlu oldukları yürüyüşlerinden belli olurdu yürürlerken yan yana, yürekleri gibi, elbiseleri de pırıl pırıl, tertemizdi. Temizlikleri yüzlerine aksetmişti sanki çocukluğumda onların yüzüne baktığımda nurlu bir güzellik ve temiz olmayı onların yüzlerinde görürdüm. Bayramlarda giderdim ziyaretlerine mübarek derdim bayramlarına, şeker ve tatlı ikram ederlerdi ben ve arkadaşlarıma, yerdik çocuk sevinciyle Zühre teyzenin tatlılarını. Öyle zarif ve anlayışla dolulardı ki her gidişimde kalmak isterdim yanlarında, öyle sıcak gelirdi onlar ve evleri bana. Sevgi, küçüğe saygı, hürmet onlarla girdi yüreğime ve bugün biriyle konuşurken, paylaşırken hep onların dimağıma kazınmış masallarını hatırlar onlar gibi yaparım, itiraf etmek gerekirse onlar gibi yapamadığım şey, onların birbirlerine olan o büyük ve muhabbetli aşklarıdır.
Okumak yazmak, yontulmaktır elbet, okumadan da sevgi, saygı ve hürmetin olabileceğini onlarda gördüm, öğrendim. Hayatı olduğu gibi yaşamak, doğruları yakalayıp yaşamak onların yaptıklarıydı galiba...
Şimdi yüksek binaların, apartman dairelerinde yaşarken onları yâd etmek bile çok güzel, onların aşkı büyürken gönlümde bir daha bulamamak o aşkı nasıl hüzün vermekte bir bilseniz dostlarım, bir bilseniz ah! Bence tek katlı evlerde oturanların aşkı büyüktü, şehirler ve binalar büyüdükçe aşklar küçüldü, sevgi ve saygı fındıkkabuğuna sığabilir hale geldi, belki daha küçülmüştür de haberimiz yoktur.
Sonra ben üniversite eğitimim için ayrıldım memleketten, yazları gider görürdüm onları yine, sonra iyice uzaklaştırdı hayat beni gönül dostlarım Rüştü amca ve Zühre teyzelerden, ne vefasızlık benim ki mazeret olur mu uzaklık hiç aşkı öğretmiş insanlara gitmekte mazeret olur mu hayatına sevgiyi saygıyı inşa etmiş bir daha gelmeyecek sevgililere gitmek için.
Üzgünüm en sevgililer en çok sevenler göremeden sizi, duydum ki ölmüşsünüz ikinizde özür dilerim sizden, şimdi vefasız öğrenciniz rahmet diler gittiğiniz yerde, cennet olsun mekânınız diye dualar eder...
Bana siz öğrettiniz sevgi, saygı ve muhabbeti.
Her şey için ikinize evladınız öğrenciniz, teşekkür eder...