Aşktan bir dem/her dem

Ferhat Aşkı nakşetti Amasya dağlarına. Yüreğinde de gerçek aşkı götürdü bu dünyadan giderken.
Aşkın gönül dağını delip oluk oluk nur akıtacak biri, Şirin yüzlü şirin sözlü birini gördü. Nakkaş olan Ferhat aslında dünya'da ne eserler nakşetti. Alemi cihan seyreder mest olurdu. Bir gün kaderin oyunu yolu Şehzadeler Şehrine düştü.
Kendi bendini nakşedeceğini asla bilemezdi. Asırlar boyu dağlar, Ferhat Ferhat diye zikri temaşa edecekti. Eşsiz bir yapıt daha yapacaktı Amasya'ya. O esrarlı elleriyle ne çiniler bezeyecekti yada kendi benliğine muhteşem bir eser inşa edecekti,gönül gubbesi aşk nameleriyle inleyecekti. Hayatında başına böyle bir olay gelmemişti , bir dilber o an geçti gözlerinin önünden Şirindi, şirinceydi. Şirini görünce Ferhatın yüreğinden bir parça koptu. Şirin çaldı sanmıştı; Yüreğindeki o parçayı. Deli divane bir nakış başlamıştı. O' sığıyordu dünya'ya ama yüreği sığmıyordu Ferhatın şu dar kalıbına. Ferhat şirini bulmuştu ama ona doymamıştı. Bir baldı tattığı. Kovanı arıyordu dağlarda taşlarda. Gönül dağının burcundan, asılıyordu hayata. Şirince bir güzele kul olacaktı nerdeyse. Aşkın akseden güzelliğine kapılıp helaka gidecekti belki. Dağları deldi aşkıyla. Ferhat deyince akansular duruluyordu. Dağları deldi şirinin hayaliyle, dağın öbür ucunda şirin bekliyordu ona kavuşmaya an kalmıştı. Her kazma sanki ruhunda bir parça koparıyordu. Dedimya nakkaş şimdi, yüreğine aşk nakşediyordu. Şirinine kavuşsa helakı olacaktı belki ,gerçek aşkı kaybedecekti,kötü son olurdu Ferhat için.

Son an ecel, dağın başında göründüğü o an, usulca gelip Ferhat'ı aşkın kollarına yittiği an.Şirin bekliyorken nakkaşını, sular çağlayıp Ferhat'ı attı şirinin kolarına. Şirinceydi yüzü,
hüzün gözlerinden inci gibi süzüldü. Aşkı tatmış bir huriydi Şirin.Amasyanın dağları Ferhat diye zikre daldı. Şirin gözlerini aşkla kapatırken Ferhat ilahi aşkın kollarına kendisini bıraktı .

Aşk akseder bir huri dilberde
Götürür isteyeni nuru hılkate



Ser verip /// sır vermedi hayat............................