Ayrılık

Gözlerimden akan son iz bu sana dair. Kalbimin çığlıklarının arasından gelen son ses. Kim bilir belki de son veda bu sana. Yanıp kavrulan bedenimin son acısı belki de.


Kim bilebilirdi ki sana böyle körü körüne bağlanabileciğimi? Kim söylerdi seni bu kadar seveceğimi? Hangi kalp bu yükü taşıyabilirdi ki? Yine ayrılık sahnesi ,ben baş rol oyuncusuyum ve sen beni terk edip gine gidiyorsun ve ben arkandan gözyaşlarımı hiç esirgemeden yoluna damlatıyorum. Arkanı dönüp yüzüme bakacak ufacık bir sevgi taşımamışsın içinde. Hıçkırıklarım yine bana eşlik ediyor ve yine sen gidiyorsun. Her zamanki gibi gitme diyorum sana arkadan koşup geliyorum ve ellerini sımsıkı tutuyorum. Yüzüme bakıp o sahte gözyaşlarınla itiyorsun beni.


Kollarımı açarak yoluna sımsıkı sarılıyorum. Giderken bıraktığın kokunu son kez içime çekiyorum. Hani her seferinde bir laf söylüyorum ya yüzüne ?ben her seferinde ölüyorum' diye şimdi unut bunu çünkü ben bedenimle birlikte gidiyorum....