Bahane

Elinin üzerinde gezinen garip çizgilere baktı. Amaçsızlardı. Sonra önündeki masanın karmaşıklığına çevirdi gölgeli bakışlarını. Seyreldi, seyreldi, en sonunda koptu sahi dünyadan. Uyuşan zihninde deler-geçer bir hızda anılar peydah olmaya başladı. İrkilmesine mani olamadı bedeninin. Göz kapaklarını yarıladı, belli belirsiz görüyordu şimdi masadakileri. Kurşun ağırlığında bir baskı kalbini öteliyordu. Şişmanca bir saatin tik-takına takıldı kulakları. Eğildi, halıda birikmiş silgi çöplerinin saydı tek tek. Çoklardı, hayatındaki çıkmaz yollar kadar kalabalık ve asi görünüyorlardı.





Başını tekrardan yukarı kaldırdı genç adam. Burnunun üzerinden iyice kaymaya başlayan gözlüğünü düzeltti. Zihninin solgun ama bir o kadar da yoğun tavrından kurtulamıyordu bir türlü. Anıları şimdilik bırakmıştı bir kenara. Hiçbir vakit umursamaz bir adam olmamıştı. Buna binaen bir parça da rahatlık hissi tünemişti omuzlarına.





Masanın sol köşesinden göz kırpan zarflara gözü ilişti sonra. Aniden uzandı ve kavradı bu zarfları. İçinde keyifle yüzen kelimelere göz gezdirdi. Yarılanan göz kapaklarının ağırlığını duymaz olmuştu. Artık aşina olduğu resmin tam zirvesini sıvazladı. Renklerin ayırdına vardı. Sigarasını aradı, onu da masasının üzerinde buldu. Yarım kalmış kahvesini, soğukluğuna aldırmadan, bir dikişte bitirdi. Bir yandan da sigarasını yarıladı. Elindekileri bıraktı aldığı yere. Sert bir çıkışta bulundu sonra. Boş bir kağıt koydu önüne, aldı kalemini, şiir yazmaya kaptırdı kendini. Yazdı, yazdı.. İçinin tek damlasını dökene dek bırakmadı kalemi elinden. Zamanın maddeselliğinden uzaklaştı, boyut değiştirdi şiirini yazarken. Koyu bir yorgunluktan sıyrılıp beklenen bütünlüğe kavuşmuşluktan hoşnut, kalemi bıraktı. Nemlenen gözbebeğinin aksini gördü şiirinde; üzeri tozlanmış beklentilerinin kıpırtısını da.





Sıra sesinin aksindeydi. Bahaneyle ikinci sigarasını yaktı. Şimdi ikinci bir kahveye de ihtiyacı vardı.




Kasım//2014