Bahar

Çok güzel bir gündü. Aylardan nisandı, her yer yemyeşil... ağaçlar meyvelerini vermeye başlamıştı çoktan. Çocuklar bahar coşkusuyla cıvıl cıvıl sokakları doldurmuştu.
Mustafa pencere arkasından bütün bu güzellikleri seyrediyordu. İçi kıpır kıpır. Elinden gelse sokağa fırlayıp deliler gibi koşmak,eğlenmek istiyordu. "Vah çocukluğum! Ne kadar özledim seni bir bilsen!" Diye içinden hüzünleniyordu. Halbuki yaşı da gençti. Hem mevsimlerden bahar hem de ömrünün baharındaydı Mustafa.
Mustafa bu şekilde dalıp gitmişken Annesi seslendi arkasından "Mustafa! Oğlum, tekerlekli sandalyen hazır haydi yemeğe geçiyoruz "