Bamb -Aşk-a

Yağmur yağıyor ... Küçük bir mutluluktur benim için yağan yağmurda ıslanmak kalp temizlediğini düşünürüm nedense ... Lakin sevgilinin eli elindeyken teninde eylem yapması damlaların ayrı bir zevktir, ayrı bir mutluluktur biliyorum ... Evet yağmur yağıyor ve ben onu düşünüyorum; her dakika, her saniye olduğunu gibi. O uyuyor şuan belki rüyasında beni görüyor, kıvrılıyor dudakları ... Bu yazıyı bu saatte ona yazdığımdan haberi yok, olmasında zaten ..

Aşk bu demekmiş ... Böyle yaşanır ve böyle hissedilirmiş. Tanıdığımdan beri hayatıma sihirli değnek değmiş gibi. Her şey yolunda böylesi güzel gider mi ? Hadi gitmedi diyelim, tüm olumsuzluklara olsun o var diyerek gülümsemek de ne oluyor? Aşk mantık ötesinde bir yerde kendi saltanatını sürüyor. Onun içindir ki aşkta mantık aramak biraz hayalcilik oluyor, ben bırakalı çok oldu :)

Yüreğim yüreğinde çarpmaya başladığından beri nedense içimde kelebekler sonsuzluğa kanat çırpıyorlar. Sonsuzluk benim lügatimde o. Şiirlerle sevdi beni. Bizi birbirimize bulduran da yine şiirdi zaten. Gözlerini gözlerimde gördüğüm anda sanki içimden Nazım geçti, bende aşk Nazım'dı, şimdi o ... Şimdi anlıyorum ki okuduklarımdan hiçbir şey anlamamış ve o kadar şiiri boşuna yazmışım. Onu anlatmayan şiire, şiir mi diyorlardı?


O gün hava güzeldi. Bahar 'geldim' diyordu güneşiyle ... Ve ben içimde bir yerlerde güzel şeyler olacak diyordum. Bahar umuttur birazda, iyi şeyler hep bahara filizlenmez mi? Aşk gibi .. O günde öyleydi işte, herhangi bir gün değil devrim imdir, isyanımdır, miladım dır. O gün bende odur, sadece onu hatırlatır .. İlk kez gözlerime baktı uzun uzun ... Kaçırmadan ... Çekinmeden ... Başımı kaldırıp bir cesaret bakmayı denesem ne olurdu ? Bak yine utandım ... Sonra gidecekti, kalktı ... Ve ilk kez sarıldı ve ilk kez saçımı kokladı ... İşte böyle başladı. O gün deniz kenarına gittim, en büyük sırdaşıma anlattım. 'Aşk oldum ben!' dedim çocuk sevinciyle ...

Şimdi düşünüyorum da, ömrümün sonuna geldiğimde hangi günde kalmak isterdin yahut hangi güne dönmek isterdin diye sorsalar çekinmeden o günü söylerdim. Aşk bu kolay değil tüm benliğini sarınca sen diye bir şey kalmıyor ortada ... Bende 'biz' olduğumuz o günü ömrümün sonuna kadar hafızamda yaşatacağım ...

Ben onda her şeyi seviyorum, seveceğim .. Boyumdan büyük belki bu aşk veya 'aşk olmak' ... Lakin durduramıyorum kalbimin devrimlerini. Ona gitmek ve eğer varsa bir parça sonsuzlukla kollarında uyumak istiyorum. Ben hayatı onun gözlerinde yaşıyorum artık. Onsuz, yersiz yurtsuz muş gibi kalıyorum başıboş. Varlığını içimde bayramlarıma arife ilan ederken, yokluğunun cehennem soğuğu olmasını yadırgamıyorum elbette ...

O şimdi uyuyor ... Tebessümlerini topluyorum, gülüyor çünkü biliyorum ... Sabaha yeni umutlarla uyanacak, aklına geleceğim kıvrılacak dudakları; işte bana güneş o zaman doğacak ... Aşk olmak bunu gerektiriyormuş öğreniyorum işte yavaş yavaş ...

Ve inanın cahilliği en güzel aşkta seviyorum ..