Bataklıkta Açan Çiçekler

Bugün yağmur yağmıyor;göz pınarlarım akmak istiyor hayatın kalleşlikleri karşısında...Acizlik yüküyle boğuşuyorum, belki de haksızlık ediyorum damlacıkları hapsederken yüreğime. Ama bilemiyorum;yarının umut ışığı mı koruyor tüm güçlüklere karşı ya da ilahi bir kuvvet mi var üstümüzde...

Bir yanda hayatın tüm güçlüklerine göğüs germeyi kendine görev sayan bir erkek/bir kadın, karşı tarafta hiçbir şeyi düşünmeyen bir kadın/bir erkek...

Yolunuz kaç defa çakışmıştır elbette kır çiçeklerine...renk renk-öbek öbek...Koklayıpta doyamadığınız türdendir küçüğünden büyüğüne...hele hele bataklıkta açan çiçekler bir başka yakmaz mı insanı o mis kokusuyla...sorumsuz bir kadın/sorumsuz bir erkeğin bıraktığı kuzucuklar da olsa bunlar...

Uzatsalar elleriyle yakalaycakları yıldızları vardır aslında bu kuzucukların...En büyük anne/babadır rehberleri/en güçlü insanıdır aslında onların nazarında...Köküne dinamit döşeyip yok etmek istedikleri kötülüktür gözlerin kapattıkları her sessiz gecede...Güçlerinin yetemeyeceği sorumlulukların altına girmek isterlerken o kuzucuklar...

ve sessizce yastığını ıslatan göz yaşları...Dilerim mutlu olurlar...