Bekirin Hikayesi

Demiryolu dar geldi trenlere yada bana öyle geliyor.İnsanlar bundan kırk sene önce hep trenlerle yolculuk yaparlardı.Memleketlerine hep trenle gelip giderlerdi.O zaman tanıdım onları trende,aynı konpartimandaydik.Delikanlı yirmibeşli yaşlardaydı ama yavuklusu olduğu her halinden olan kızcağız herhalde onbeş,onaltı yaşlarındaydı.

Kız zaten konuşmuyor adama sokulmuş öylece ona bakarak oturuyor,delikanlıda arasıra bizlerle öylesine konuşuyordu.Mecbur kalmasa konuşmayacaktı ama kompartiman dolu olduğu için bazen zoraki sorduğumuz sorulara cevap veriyordu.

Doğu şivesi hakimdi dillerinde kendi aralarında konuştuklarını zaten bilemiyordum.Adı Bekirdi,Bekir çok yakışıklı bir delikanlıydı çokda sertti.Sıgara içmeye koridora çıktığımızda Bekire şunu sordum evlimisin.Bu kız yavuklunmu yoksa sen bu kızı kaçırdınmı diye?

Bekir gülümsedi abi hiç evli insanlara benziyormuyuz dedi ama ben yinede sormak,öğrenmek istedim.Tren Kayseriye yaklaşmıştı.Bekirin ve yavuklusunun üzerinde büyük bir korku olduğunu hissediyordum.Bekir olanları anlattı bana abey ben bu kızı kaçırdım,arkamıza düşmüşlerdir herhalde dedi

Anladım zaten yakalanma korkusu hep vardı.Bilhassa kızın gözlerinden açıkça belliydi bu.Tren kayseride mola verince bizi dışarı çıkardı Bekir.Kurban olam ağbey ben kompartıman kapısını tren kalkana kadar kilitleceğim nolur tren kalkana kadar dışarda beklermisiniz.

Hiç itiraz etmeden dışarda bekledik trenin hareket saatini.Tren yavaş yavaş yol olmaya başladı.Bizlerde oturduk yerlerimize hiç kimsede ses seda yok başladık yolculuğa.

Benim yanımda sadece arkadaşım Yasin vardı, biz Yasinle memlekete hem gezmeye hemde hasat zamanı olduğu için babamlara yardıma gitmiştik.Köyde en fazla bir ay kalıp dönüyorduk.Bekire kanım o kadar kaynadıki inanın onu kardeşim gibi gördüm.Çok mert bir delikanlıya benziyordu.
Valallah abi deyip başından geçenleri bana anlatacağını söyledi.Bekir onüç yaşındayken memleketi Ağrı'dan Bursadaki ablasının yanına kaçmış,benimle karşılaşıncaya kadar birdahada memleketine o güne kadar bir iki defa ancak gitmiş.Memlekete canı hiç gidesi gelmiyormuş ama ne yapsın garip annesi"Oğlum seni çok özledim der dururmuş,bu gitmelerde annesi içinmişsadece onun hasretine dyanamıyormuş.

Yoksa diyor bekir asla dönmem diyordum aoralara abi diyordu.Sohbetimiz derinleşiyordu.Sadece yavuklusu uyuyunca çıkabiliyorduk koridora.Çünkü kız ürkek yaralı bir ceylan yavrusu gibiydi.

Bekirin ablası köyün en güzel kızlarındanmış.Onu köyde beğenmeyen hiç bir delikanlı yokmuş.Ablasına çok dünürler geliyormuş.Babası da kendi istediği birine ablasını sözlemiş.Bekirin ablası bu sözlüsünü hiç istemiyormuş ama töreler açık belli varacak sözlüsüne.
Devamı gelecek