Beni Duyuyorsan Yalnızsın Demektir

Biten bir aşkın yerini doldurabilecek en güzel şey, acıdan öte yalnızlıktı...

Adını hangi yalnızlığa söylesem acı veriyordu zaten. . .
..........

Okumaya yeni başladığım eski bir romanın ilk sayfasında yazıyordu bu ...eski bir ?ben' yazmıştı bunu oraya...

Sıkıldım yine...

Düşündüm...

Birazcık öldüm ardından ... biten bir aşk tekrar tekrar başlamıştı içimde...

Yıllar önce gitmiş olmasına rağmen ,
şimdi hiç gitmemiş gibi tekrar gidiyordu işte...

bi kez daha ....

bi kez daha ....

ve her seferinde biraz daha eksiliyordum ben ...

o sersem neden hala aklıma gelip durur ki ! yoksa kendimi mi kandırıyorum , hiç unutmadım mı ?

işte yine aklını bir sokak ötede unutmuş deli saatler başlıyor...

hani bir şey kötü gitmeye başladığında , diğerleride saldırır ya hep beraber... hepsi üst üste gelir ... ve yıkılırsınız ... işte öyle saatler...
.....




Kendine ait bir hüznü var bu odanın...
Hep, gemisi olmayan ve denize delice tutkun kaptanları anımsatır bana...
Öyle tutkun , öyle sahipsiz...

Köşede bir koltuk var , tek kişilik... zaten hiç iki kişi olmadı bu oda da... o yüzden sorunda olmuyor pek ... geçinip gidiyoruz işte...

Sokaklarda , daha doğrusu bu odanın dışında her yerde biraz huzursuzum...

İnsanlar bi şeyler yaptıgının zannında...öyle aptalca yalanları yutturmaya çalışıyorlar ki...

Nasılda herkes aynı ezberi yapmış inanamazsınız ;

?yalnız değilsin , bizler varız ? ....

Hadi ordan sizi sahtekarlar... siz yalnız değil misiniz sanki ? kendinizi kandırıp duruyorsunuz ...

O yalanlar gülüşler , o acıları tebessümlerin ardına saklama çabaları ...

Sizler yoksunuz işte yanımda...

Sizler sadece baloncuklardan sözler üretiyorsunuz... ve gülüyorsunuz sonra...

Evet ben çok yedim o yalanı ,, ve öğrendim ... yalnızım ben ...

Sizler yalnızsınız... inanmak istemediğiniz kadar yalnızsınız ...

.....

Yalnız olmadığım zamanlarda vardı elbet... yani umudumun olduğu zamanlar... bir çok umudum vardı benim... birer birer dağıttım....

Bi parçasını anneme verdim o umutların ... fakat, sanırım annem onları cennete göndermek istemişti , hepsini ayaklarının altında ezdi...

Babama verdiğim umutlar vardı...
babam onları da eğitmek istemişti , adam etmek istemişti ,
göstermedi sevgisini , gizledi ...
suratını astı onlara ,

ve onlar da birer birer intihar etti....

...

Ve ben bir cok umut daha verdim insanlara... hepsi öldürdü onları..
Kimileri çektiği acıların intikamını aldı onlardan....

Kimisi üzerine kustu nefretini...

Ve nihayet bende son bir umut kaldı...

Onu bir kadına bağladım,
4 yıl öncesiydi ...

o kadın daha güzel bir umut gördü ,

Benim umudumu da aldı kaçtı...

Daha sonra yalnızlık gördü beni ... sevdi .... çok sevdi hemde ...

Delice yalnızlıklar peydahladı bana ... sigara içmeyi öğretti ...kendimle konuşmayı öğretti ...karanlıkta yürümeyi , boş sokakları sevmeyi öğretti .... dirilip dirilip ölmeyi öğretti sonra...

....

Adını hangi yalnızlığa söylesem acı veriyordu artık ...

Zaten o da bana bunu yakıştırmıştı... başka hiçbir insana bu kadar yakışamazdı yalnızlık...

O ?yalnızlık' adına çalışan profosyenel bir işçiydi... ustaca aldı umudumu ve gitti...

Umutsuzluk ve yalnızlık aynı anlama gelebilirdi beklide...

Son ?umut' terk etti gitti ...
Ve ben,, bittim...

Yalnızlığında bi dili vardı şüphesiz
Ve sanırım , o artık ben'dim....