Benim Çam Ağacım

öykü bir gün dışarıda büyük bir çam ağacı ile karşılaştı. ağacı o kadar sevmiştiki onun yanından ayrılası gelmiyordu.. o ağaca yeşim die bir ad verdi. bu adı yeşile benzer bir ad olarak gördüğü için ağaca bu adı verdi ve sonra BeNiM ÇaM AğAcIm dedi içinden ve bu ağacı tüm arkadaşlarına tanıttı bu yeşim bu da zeynep die... bu ağaç bndan sonra öykünündü...
bir gün taşınma kararını öykü anne ve babasından duydu. yanlarına fırlayarak olmaz ben buradan yeşimden evimden arkadaşlarımdan ayrılamam dedi... annesi ve babası biricik kızlarını düşünürken babası ne ağacı ne yeşimi die bir soru sordu öyküye?
öykü : bir ağaç ve yeşim bu ağaç çam ağacı ve adı yeşil o benim çam ağacım dedi...
annesi : bu çok güzel bir şey ama buradan taşınmamız gerek.. dedi.
öykü üzgün bir şekilde ağacın yanına gitti... ve onunla ağlayarak konuşmaya başladı.. taşınmalarının sebebi kirada oturmalarıydı... öykü çam ağacına:
üzgünüm seni bırakmam lazım bu çok zor ama senden ayrılmam gerek taşınıyoruz dedi ve büyük ağlamayla bağırdı !! seni bırakmak istemiyorum ehhehehehe !! die ağlamaya devam etti..
tam o sırada annesi ve babası geldi...
babası: demek ünlü yeşim bu çam ağacı... öykücüm ağlamaya değmez ağlama çünkü taşınmıyoruz evi üstümüze aldık taşınma gereğimiz yok.. dedi
öykü büyük gülücüklerle OLEYYY !! DEDİ ve çam ağacına sarıldı sonra anne ve babasına sarıldı... ve tekrar çam ağacına sarıldı..
ve gülerek içinden BENİM ÇAM AĞACIM dedi annesi ve babası birbirine sarılarak onun çam ağacı dedi tabiki içinden değil öyküde anne ve babasına bakarak sizleri çook seviyorum dedi... ve o sırada büyük bir şekilde çam ağacına sarılıp sen benim çam ağacı m sın seni bırakmıyacağım benim güsel yeşimim BEN ÇAM AĞACIM dedi ve birden gülmeye başladı anne ve babası boş durmadı onlarda öyküye katılarak gülmeye başladılar.. bu anı öykü günlüğüne kaydetti.. ve hayattaki en güsel anıydı bu öykünün bir daha hiç unutmadı bu anı BENİM ÇAM AĞACIM sözüde özel sözü oldu...