Benim Hayatım

Her şey 2005 Haziran'da başladı.O gün öyle heyecanlıydım ki.Türkiye'de milyonlarca öğrenci umudunu o sınava bağlamıştı.Herkesin hayelleri sınavı kazanmak ve geleceğine yön vermek için istediği bölümü okuyp bitirmekti.O gün daha önce hiç bu kadar kendimle etkileyici ve ikna edici konuşmamıştım.Bilgilerimi işaretlerken snıfta ki ve diğer tüm illerde sınava girecek o kadar öğrenci benim rakiplerimdi.Daha 17 yaşındaydım.Hayatı yeni yeni keşfetmeye başlamış ve azimli,hırslı,istekli bir gençtim.Sınav bitmiş aradan 1.5 ay geçtikten sonra ise sonuçlar açıklanmıştı.Kazanmıştım.Konya Selçuk Üniv. Dış Ticaret bölümünü kazanmıştım.Hemen abimi arayıp babam ile konuştum.Sevinmedi bile.Sadece abinin düğünü bitsin bakarız diyordu.Haklıydı abim benden önce geliyordu.Abim evlenmiş her şey bitmişti.Bu arada düğün dönüşü ise çok sevdiğim işimden de ayrı kaldım.Ailemle münazara ederken ortaya iki fikir çıkardım.Birincisi bir sene daha hazırlanmak sınava girmek.İkincisi ise çalışıp seneye sınava girip açıköğretimden devam etmekti.Ama ailem okumamı istedi.Daha yaşım gençti.Hayallerim vardı.Ailemin isteğini reddedemezdim.Aradan geçen iki hafta sonucu Konya'ya gittim.Bilmiyordum.Sadece yurtta kalacak ve okuyacaktım.Ailemden,arkadaşlarımdan,evimden ve En önemlisi hayatımın,hayallerimin şehri olan İstanbul'dan ayrıldım.İlk kez değişik bir ilde 2 yıl kalıp okuyacak ve geri dönecektim.Ama her şey başından itibaren yolunda gitmemeye başladı.Özlemim ' hafta içinde çığ olup aktı.Geri dönmek istiyordum okulumu bırakıp.Ailem izin vermedi.Annem konu komşuya rezil oluruz bırakma dedi.Bırakamadım.Elimden hiçbir şey gelmedi.Uyum sorunu her zaman önüme çıktı.Alışamadım.Derslerime gitmemeye ve derslerime eskisi gibi çalışmamaya başladım.Aradan 2 yıl geçti çok yıpranmıştım ve okulum bitmemişti.Aileme okulumun bitmediğini söylediğimde ise ummadığım kadar sert bir tepkiyle karşılaştım.Ağızlarına gelen her şeyi söylediler.Tepki gösterdiler.Ağladım güblerce.Sonra evlatlarına kızamayıp tekrar bir sene daha okulumu bitirmem için gönderdiler.İş bulmuştum Konya'da.Çalışıyordum ve okuluma gidip geliyordum.Birinci dönem bittiğinde 9 dersin 3 tanesini geçemedim.Yeni bir yıla girerken işimden de çıkarıldım. Benim için zor günler başlıyordu.Ailemin yanına dönüp sınavlara girecektim.Bir de iş bulup çalışacaktım.Ama olmadı. Nereye gittiysem okulum işe girip çalışmama engel oldu.İnternet üzerinden Konya'da bir Ankara kuruluşlu gıda ve market üzerine bir alışveriş merkizine form doldurmuştum.Kabul edildi ve orada reyon elemanı olarak işe başladım.Aradan 2.5 ay sonra tadilat nedeni ile tekrar işsiz kaldım. Boş geçen günlerimde gündüzleri uyuyor geceleri ise yurdun çalışma odasında sabaha kadar internetin başında bilgisayarımda vakit geçiriyorum.Psikolojim iyice bozulmuş ve ne yapacağımı bilemez olmuştum.4 Haziran 2008 tarihinde başka bir marketre şarkuteri görevine başladım.Tabi ki de ailem bunu bilmiyor diğer çalıştığım yerde tadilatın bitip orada çalışmaya devam ettiğini biliyorlardı.Her şey yolundaydı. 2. dönemde alltan 3 dersim kalmış ve 2 yıllık okulum 4. yıla uzamıştı.Planım kafamda hazırdı.Ailemin tepkisini düşünerekten yalan söylemeliydim. Onlara okulumun bittiğini diplomayı ekim ayında okullar açlınca alacağımı ve açıköğretime kayıt yaptıracağımı söylemiştim.En azından çalışıyor ve para kazanıyordum.Aradan geçen aylarda şarkuteri görevinden beni alıp joker(her tarafa bakabilen eleman ) verdiler.Artık markette tekiliydim.Yaz ayları benim için kabus gibi geçti.Yurtta kimse yok ve ailemden ayrıydım.Geceleri anne diye kabuslar içinde uyanıyordum.Bazen oturup sabaha kadar ağlıyordum.Dirençli olmalıydım.Her şeye rahmen umutluydum.Bütün bu yalanlar okulumu bitirme pahasına değerdi.Çünkü o kadar para harcanmış ve emek verilmişti yarım bırakamazdım.Herşey güzel giderken Raman ayında müdürümüz ile konuşup hiç izin kullanmayacağımı ve bayramda İstanbul'a gitmek isteiğimi söyledim.Kabul etmişti.Yoğun tempo çalışıyor.Geceleri bile çalışıyor sabah tekrar işe gidiyordum.Eski formumu ve saygınlığıöı arttırmış.Personel,firma elemanları ve müşteriler tarafından sevilen birisi olmuştum.Ne oldu ise durumlar eğişmiş müdürümüz gitmeme izin vermemişti.Bileti mi almama rahmen.Gİdeceğim son gün diğer yetkili müdür ile konuştum ikna etmeye çalıştık olmadı.Gitmeliydim.Arife günü ailem ile beraber son iftarımı aynı masada yemeliydim.Müdürümüz izn vermemesine rahmen gittim.İzin alacağım vardı.Bunu yapmalıydım.Daralmıştım artık.Keyifle geçen bir haftanın ardından tekrar işe başladım.O gün işe ilk gittiğimde müdürümün kendi ağzından o hafta için 4 adet tutanak yediğimi öğrendim.Kızmıştım artık.Haftalık personel çizelgesinde izinli gözüküyordum ve tutanak yemiştim.Gururuma yediremeyip istifa ettim.Artık işsizdim.Harç paramı yatırmış ve borçlarımın birazını ödemiştim.Geriye ise bana kalan para ile iş bulana kadar idare edecektim.Biri ay iş aradım bulamadım bayram geldi geçti hala bulamadım.Kimse işe almıyor.Eleman arayan yerler ise tecrübe ve öğrenci olmayan birisini almak istiyorlardı.Tüm bunlara rahmen umutsuzluğumu kaybetmedim.Şuana kadar.Şuanda ise tüm umudumu,geleceğimi hayallerimi yitirdim.Artık paramda kalmadı.Yurda ödeme yapamama rahmen orada kalıyor ve sabah kahvaltısı yiyorum.Akşama kadar bir şey yemeyip ertesi gün tekrar sabah kahvaltıya kalkıyorum.İşte şuanda böyle bir durumdayım.Amacım bunları sitede yardım istemek için yazmak değil.Amacım ne yapacağını bilmeyen,umudunu yitirmiş,intahar bile etmeyi düşünmüş birisi olarak sizden fikir istemek.Sizce ne yapmalıyım.İşte bu da benim hikayem.Kendimden o kaar utanıyorum ki.Artık ne yapacağımı bilemiyorum.Hayat göründüğü gibi toz pembe değil.Hayat acımasızmış.Kendi ayaklarım üstünde durmaya çalıştım o kadar herseferinde ayaklarım üzerinde durdukça birisi karşıma çıkıp yere düşürdü beni.Direndim ayağa kalktım ve tekrar yürüdüm, savaştım.Artık ayağa kalkacak gücüm kalmadı.Aileme Hayırsız bir evlat olduğum için onalrın düşündüğü gibi olamadığım için kendimden utanıyorum ve size soruyorum sizce ne yapmalıyım?