Benim öyküm

Duygularımdan kaçacak bir yer arıyorken. Ruhumda depremsi bir sarsıntı hissediyorum. Beynimde topaç gibi dönen sorular iyice beni sersemleştirmişti. Bütün bu hayatın ağırlığından kurtulmak, omzumdaki sorumluluk küfesini atıp başımı alıp her şeyden kaçmak istiyordum.
Gülmeyi unutalı epey bir zaman olmuştu. Mutluluğun anahtarını aramaktan yorulmuştum. Bırakıp kendimi mutluluğun kollarına artık dinlenmek istiyordum. Oturduğum bankta bunları düşünüyordum, acı bir sesle kendime geldim. Karşı yolda bir kaza oldu. Bir geç feci şekilde arabanın çarpmasıyla can verdi. O an kalbimin kilidi kırıldı. Hayatın her anında saklı olan mutluluğu bulup çıkarmaktı önemli olan. Her gayretin bir yorgunluğu illaki olacaktı. Yaşamak bir Mutluluk kaynağıydı. Deli gibi gezmenin bir anlamı yoktu, toparlanıp hayata geri dönmeliydim. Güneş ne kadar sıcak olursa olsun korunmak içinde çareler vardı.
Çarpılmamak için hayatın acılarına, çaresi de o denli fazla olan yolları denemek için yeniden döndüm hayata. Tülay Bilgin

Yazarlık kursunun bir çalışma metni.....umarım beğenirsiniz.