Bir Gece

Sessizdi heryer.İlerliyordum çoğu karanlık olan bir sokakta.Birkaç evin penceresinden kırılıp sokağa yansıyan ışığın gölgesine yöneldim. Sonra bir çıtırdı duydum .Küçük birçocuğun ağlama sesi fısıldadı sonra. Adımlarımı hızlandırdım.O yere vardığımda herşey olağandı.Herhangi bir ağlama sesi veya bir çocuk yoktu.Sadece hafif esen rüzgar bedenimi soğuttu.Titremeye başladım.Korkularım geldi aklıma. Çıldırtacak derecede.Korkularımı görüyordum belki de uzaktan bana sesleniyorlardı. aldırmadım yürüyordum hızlanan adımlarımın sesi vuruyordu her bir köşeye.harabe bir eve girdiğimde sessiz ortamı kırık dökük kapının gıcırdaması bozmuştu.içerisinin hafif serinliğiyle sarsıldı bedenim!suskundum..ne ile karşılaşacağımı bilme...den yürümek ve yola devam etmek ne zordu...ne zordu susarak anlatmak bazı şeyleri belki dilsiz sağıra belkide köre birşeyler göstermek gibi...penceresine yöneldiğimde ufkun ışıkları vuruyordu yüzüme.. parlıyordu gökyüzünde yıldızlar.bir ooff çekiş gibi nefes aldığımda birden bozuldu ortalığın sessiz düzeni..ve telaşla etrafıma bakarak ne oluyor demeden...! kalbim birden attı beni içinden...