Bir Gülücük İçin

... Evlenip çocuk çoluğa karışsın diye büyükler hep hayırlı kısmet arar ya hani.
Hayırlı mı bilmem ama, bir kısmet çıktı genç kızın karşısına. evliliğinin üçüncü ayında sevinçle aradı kocasını"hamileyim!" diye. Oysa habersizdi yolunda gitmeyen birşeyler olduğunun.Daha bebeği için sevinemeden kaybetti bebeğini.Hormonlarla alakalı bir sorun yüzünden kürtaj olması gerektiğini doktor ne kadar da acımasızca söylemişti.
Ne kadar uğraşsa da bir daha bebek sahibi olamadı.Uzun,yıpratıcı tedavi günleri bekliyordu onu artık. Kadınlığı baskılanmıştı.Tüm uğraşılara rağmen sonuç alamaması yüreğini derinden kanatıyordu.Oysa bir gülücük için o kadar yorucu geçmişti ki yılları...
Evlenip çocuk çoluğa karışamadan yaşlanmaya başladığını kabullenmek istemezcesine mücadeleye devam etmeye çalışıyordu, tüm umut kapılarının kapalı olmasına rağmen.
Veeeeee...Birgün dayanılmaz acılarının son bulmasının yakında olduğunu hissetti.Anne olamamanın acısını yıllarca yaşayan bir kadından başka onu kimsenin anlaması mümkün değildi."Anne olmak için doğurmak mı gerek, yoksa sevgi ve emek vermek mi" diye düşünürken aldığı kararın hayatında başına gelen en güzel şey olduğunu anlaması uzun sürmedi.Yumuş yumuş gözler dünyanın en güzel gözleriydi.Tüm sevgisini verdi genç kadın hiç esirgemeden yavrusuna."Anne olmak dünyanın en harika duygusuydu onun için.Hele de büyük çilelerle kavuştuğu yavrusuna sarılıp uyuduğunda.Evet,anne olmak için doğurmak şart değildi.Sevgi emek istiyordu, özveri istiyordu, en önemlisi fedakarlık...