Bir Karede İki Adam

Günlerden cuma, hava ayaz,bıçak gibi soğuk yapışıyor yanaklarıma. Yürüyorum bir sokaktan diğerine. Sessizlik bozuluyor hayır dualar haykıran sesle, yaklaştıkça yükseliyor dualar.sokağın köşesini dönünce;avazı çıktığı kadar bağıran sakallı adam yerlerden topluyor liraları. Apartman daire zillerini basıyor sonra camlar açılıyor bir bir atılıyor bozuk paralar.
Elli yaşlarında tıknaz sakallı adam bir apartmandan diğerine koşuyor, var gücüyle zillere basıyor,bir yandan hayır dualarını sıralıyor.
Öylesine izliyorum olup biteni. Adam sende diyeceğim ama düğümleniyor çirkinlik göz bebeklerimde, o an gözüme bir başka adam ilişiyor,yarı beline kadar çöp tenekesine girmiş, bir bir çıkarıyor naylon poşetleri ve boş pet şişeleri.
Ayırdıkları kendi torbasına kalanlar tenekeye,omuzluyor derme çatma yaptığı arabasını,koşuyor diğer çöp tenekesine.
Bir dilenen adama bakıyorum bir sıska esmer çöp toplayan adama,isyanım bu bozuk düzene,kahır okuyan dudaklarımı ısırıyor,tırnaklarımı geçiriyorum avuçlarıma.
Bir karede iki adam; biri öylesine bağırıyor paraları topluyor,diğerinin alnından emek akıyor,yaşama alnının teriyle sarılıyor. çöplerden topladığı karton ları satarak geçimini sağlayan adama yaklaşıyorum adını soruyorum; cuma diyor gülüyorum.
O günün gecesinde aynı sokakta cuma'yı gördüm Issız sokaklarda yetim büyümüş cuma.
Kömür karası gözlerinden akıttığı bir kaç damla yaş yanaklarında dondu gecenin ayazında,korkularını savuruyordu, sokak lambalarında ısınıyordu..
O hiç bağırmıyordu,dilenmiyordu.
O sadece sokak kedilerinden önce çöp tenekelerinde ki karton ve naylonları topluyordu.
Adı cumaydı,gunlerden de cuma..cumalar aynıydı ama adamlar aynı değil,cuma adam gibi adamdı,diğeri dilenerek insanları sömüren sahtekârdı..