Cabbar-2/ Seni Seviyorum Yarrrr....

Dışarısı sis duman/hava ağır,hava kurşun karası.Göğsüm nefesime dar geliyor .Voltalıyorum
sonbahar ıslağı sokağa bakan odamı,bir boydan diğerine.Aklım bende değil/aklım ziyan...
Şöyle bir çekiştiriyorum perdeleri sağa sola / gözlerimi dikiyorum uzun ince yollarına.Haydi ne duruyorsun gelsene yarr...
-Offf yine uzanıyor ellerim,bana yasak kıldığın cigaraya/dayanamıyor yakıyorum varsın tütsün cigaram ve benim duman arası dudaklarımda sen ve parmaklarım hırçınca geziniyor tuşlarında telefonun,sonra ani bir refleksle kapatıyor vazgeçiyorum aramaktan.Kalbim beşe katlıyor çarpıntıyı / olur ya ulaşılamıyor derse.Zaten bütün gün alaborayım onunla/onun olmadığı o hayal denizlerimde.Neler neler kuruyorum aklım sıra.Kaçıncı gemiyidir batırıyorum kendimce.İşte tam da bunlar ufkumda gezinirken...
-Sesi yükseliyor Cabbar'ın telefonun öbür ucundan.Ohhh be nihayet diyorum içimden ..
-Canemin destete...(Canım ellerinde) diyor.Bir soluk ki ta derinden /şükrediyorum Tanrıya.Hani bir gün duymasam sesini aman Allahım/neler gelip geçmiyor ki gözlerimin önünden.Hele ki yüreğim yaşamın içerisinde olanın/olmayanın en kötüsünü düşünür.Neden mi ? O'na aşkım,tutkum desem yetermi..?