Cennet

Kral hem kendi otoritesini korumak hem de halkın düzenini sağlamak için "Benim buyruklarıma uyarsanız size cenneti vaat ediyorum."der.Tuhaf ve ilginç olan bu vaat,halk arasında yankı bulmuş ama demişler ki:"Biz huzurumuzun bozulmasını istemiyoruz,ne derse yapalım,nasıl olsa işin sonunda cennet var."

Kral'ın keyfi yerindedir,halkını ikna etmiş olmanın gururunu yaşıyordur ve başlamış işe koyulmaya,ilk işi tımarhaneyi boşaltmak olmuş:"Kim kendini deli zannediyorsa kalabilir,"demiş kimse kalmamış.

İkinci iş hapishaneyi boşaltmak olmuş:

"Kim kendini suçlu hissediyorsa kalabilir",demiş kimse kalmamış.

Üçüncü iş,hastaları taburcu etmiş ve "Kim kendini hasta hissediyorsa kalabilir," demiş yine kimse kalmamış.

Derin bir oh çekip;"Halkı eşitledim;suçlu yok,hasta yok,deli yok artık bu toplum top atsan da dağılmaz"diye kibirlenmeye başlamış ancak halk,memnun değildir onlara

"Sabredin,"demiş.

Ektikleri tarım ürünlerinin yarısından fazla vergi alıp;

"Vergi olmazsa millet olmaz,şükredin,"demiş.

Katiller ve delililerle beraber yaşamaktan çıldırma noktasına gelen halka:" Bunları eğitin,"demiş.

Bu uygulamalar artık halkın canına tak etmiştir ve toplanıp Kral'ın huzuruna çıkarlar:

"Dayanacak gücümüz kalmadı 'sabredin'dedin sabrettik,'şükredin'dedin şükrettik,'eğitin'dedin eğittik fakat akıl verdikçe akılsız,değer verdikçe değersiz kaldık,bize bir çare bulun."

Kral,kendinden emin bir şekilde:

-Cenneti kazanmak kolay değil,der.

Halk hep bir ağızdan :

-Bize cenneti verin o zaman hakketmedik mi?diye sorunca Kral gülümseyerek şöyle demiş:

-Daha ölmediniz ki....