Dicle'nin Ötesindeki Kız/Azime

Urfa Harran ovasında yaşayan ünlü bir aşiretin sekiz çocuğundan biriydi. Onunla on iki ay boyunca kader birliği yapmış sırlarımızı dertlerimizi mutluluğumuzu paylaşmıştık. Abuzer özü sözü bir mert bir güneydoğu genciydi. Öyleki onunla kan kardeşi olmuş askerlik bitiminde ayrıldığımız için göz yaşı bile dökmüştük. Dostluğumuzu arkadaşlığımızın kan kardeşliğimizin ömür boyu sürmesi konusunda sözleşmiş sık sık görüşmek üzere helalleşip ayrılmıştık.
Abuzer ile yaklaşık bir yıl hemen hemen her hafta telefon ile sohbet eder ve her seferinde beni memleketi Urfa'ya davet ederdi. Kütahya neresi Urfa neresi...Gözümde büyürdü daülar kilometreler her seferinde bir bahane bulup Abuzer'i atlatırdım.Gel görki Abuzer pes etmez bana,
--Bizim buralara gelmekten ne korkuyorsun kardeşim.Buralara bir gelsen bir görsen buraları bir daha mümkün değil ben kovsam bile Kütahya'ya dönmek istemezsin.Unutma seninle kan kardeşliz bilesin.En kısa zamanda seni Urfaya'ya bekliyorum haberin olsun...
Benim her seferinde binbir bahane üreterek atlatmaya çalıştığım kan kardeşim Abuzer bir gün tüm bahanelerime son noktayı koyup bana çıkış yolu bırakmamıştı.Son telefonunda,
--Hadi bu seferde kıvır gelmede göreyim.Kardeşim Murat evleniyorum sadıcım'da sen olacaksın
Abuzer elimi kolumu bağlamıştı.Kıvıracak kaçacak yağacak bir şeyim kalmamıştı.Hiç bir şansım yoktu bir sürü çekincelerim olmasına ramen mecburen Urfa'ya gidecektim.Öylede yaptım.Abuzer ile sözleştik beni Urfa otogarından alacaktı.Urfa otogarına indiğimde böyle bir şey ile karşılaşabileceğimi aklımın ucundan dahi geçirmemiştim.Aman Allahım ben yanlış yeremi gelmiştim yoksa rüyamı görüyordum.Şaşkınlıktan ağzım açık kalmış küçük dilimi yutacak gibi olmuştum. Davul zurna eşliğinde beş on adamıyla birlikte Abuzer beni karşıladı.O an kendimi önemli birisi bir Bakan bir Vali hatta bir Kahraman gibi hissetmeye başladım.Otogarda herkes bize bakıyor gülüşüyorlardı.Bir kaç hoş beşten sonra beni son model bir otomobil ile köyüne götürdü ve asıl bombayı orada patlattı Abuzer...Bir koç'u benim gelişimin şerefine kurban etti.Şaşırmıştım şoke olmuştum olaylatı anlamakta zorluk çekiyordum.Böyle bir şeyle karşılaşabileceğimi bilsem düşüğnsem buraya Abuzer'in yanına çoktan aylar önce gelirdim diye düşündüm.Beni anne babası kardeşleri ile tanıştırdı.İşte ilk o zaman gördeüm Azime'yi. Aman Allahım bu nasıl bir güzellikti. Kömür karası gözleri beline kadar uzanan saçları ile başka bir başka güzellikti Azime. Diğer kardeşlerinin alksine o açıktı modern görünüşlüydü.Antep'te öğretmenlik yapıyormuş Urfa'ya Abuzer'in düğünü için gelmişti.Diğer kardeşlerinin aksine elini uzattı,
--Hoş geldiniz ben Azime sizde Abuzer'in öve öve anlata anlata bitiremediği Kütahyalı kan kardeşi Murat olmalısınız...
Dedi.Böyle bir güzellik karşısında dilim tutulmuştu yıldırım çarpmışa dönmüş titremeye başlamıştım. Korkak ürkek bir şekilde elimi Azime'nin eliyle bulışturdum.
--Ben'de Murat dediğiniz gibi Abuzer'in kan kardeşi asker arkadaşı Murat.Anladığım kadarıyla Abuzer beni sizlere biraz abartmış..
Dedim.Tam üç gün üç gece kan kardeşim Abuzer'e muhteşem bir düğün yaptık.Düğünde kaç ton et tüketildi ne kadar pirinç harcandı ne kadar mermi atıldı inanın bilmiyorum bilmekte istemiyorum.Mahşeri bir davetli topluluğu içinde bu kadar israfın olduğu bir düğünü zannedersem bundan sonra ben yaşamam yaşamakta istemem.Zira silah sesleri altında yapılan eğlenceye eğlence düğün demek benim görüş acımdan mümkün değil.Bildiğim tek şey varsa gelin'e ağırlığından daha fazla altın ve takı takıldığıydı.
Düğün sonrasında Kütahya'ya dönmüştüm amma benim aklım fikrim düğünde beni karşılama töreninde değil Diclenin ötesindeki kız Azime'de idi.Azimeye yıldırım aşkı ile tutulmuş ondan başkasını düşünemez olmuştum.Abuzer'e bunu nasıl cesaret edipte söyleyebileceğimi kara kara düşünmeye başlamıştım.Ya Azime'nin sevdiği birisi varsa? Beynimi kemiren binlerce soru karşısında hasret dolu günler haftalar geçti.Ve en nihater her ne olursa olsun bütün riskleri göz önüne alarak kan kardeşim Abuzer'e telefon etmeye karar verdim.Utana sıkıla birazda korkarak durumu Abuzer'e açtığımda tahminimden daha büyük bir olgunlukla karşıladı Abuzer hatta biraz Ümit'te verdi,
--Kardeşim Murat Azime senden iyi bir koca ben senden iyi bir eniştemi bulacağım.Amma Azime hep evlenmeyi düşünmediğini söylüyor.Aennem Babam zamanında onu beşik kertmesi ile nişanlamışlar.Amma Azime nişanlısını sevmiyor evlenmekte istemiyor.Banamı sordunuz beşik kertmesi yaptınız diyor. Sırf bu yüzden okudu öğretmen olsu. Urfayı terk etti.Ben Azime ile bir konuşayım.Azime'nin senine evlenmesini canı gönülden isterim fakat burada biliyorsun Töreler var.Umarım annemi babamı razı edebilirim.Sen hç merak etme ben seni ararım...
Günlerce elimde cep telefonu olduğu binbir heyecanla Abuzer'den telefon beklediğim halde o telefon bir türlü gelmedi.Derken bir gün telefonumda kayıtlı olmayan bir numara çaldı açtığımda daha kimsiniz demeden,
--Kütahyalı ben Azime..
Sesini duyduğumda kalbim yerinden fırlayacakmış gibi oldu.Ellerim titremeye terlemeye başladı tek bir kelime etmeden yeniden Azime,
--Kütahyalı dilinimi yuttun ben Azime hani senin asker arkadaşın Abuzer'in kardeşi Azime.Direk konuya gireceğim Aile meclisi kararını verdi benim seninle evlenmemi istemiyorlar.Onlara göre töremizde sözden dönmek diye bir şey yok.Bizlerin benim Abuzer'in fikrini almak diye bir şey yok.Büyükler töreler ne derse o olur.Oysa ben beşik kertmem ile evlenmemek için okudum öğretmen oldum amma fazlaca birşey değişmedi.Beni sevdiğini benimle evlenmek istediğini söylüyormuşsun o zaman tek seçenek varr Kütahya'lı kaçır beni.Seninle dünyanın öbür ucuna gelmeye hazırım.Aşk cesur yüreklileri sever umarım sende o cesaret vardır.İzimizi kaybettirir mutlu bir yaşam süreriz.Sığınabileceğim tek liman şu anda sensin Kütahya'lı...
Dondum kaldım.Bir kaç kem küm ettikten sonra kendime gelebildim.
--Bak Azime inan seni düşünmekten aylardır gözüme uyku girmiyor Seni Seviyorum seninle hangi erkek evlenmek istemez bende cesarette var amma bu işler öyle kaçmakla olmaz.Abuzer aileni belki ikna edebilir.Ben seninle dünyanın öbür ucuna dahi gelirim amma ailen peşimizi bırakmaz bunu en iyi senin bilmen gerekli.Hem Abuzerede haksızlık etmiş olurum..
Bir an sesizlik oldu. Azime'nin telefonda olup olmadığını anlamak için,
--Alo Azime oradamısın?
Dedim.Ağlamaklı bir sesle,
--Buradayım Kütahya'lı buradayım ben anlayacağımı anladım.Bana telefon numaranı Abuzer verdi.Aile meclisi Abuzer'in sana telefon etmesini bile yasakladı.Ondan bize bir fayda gelmez.Ben seni cesur yürekli biri zennetmiştim pardon yanılmışım.Beni bu Töre faciasından kurtaracak yürek yok sende.Ben başımın çaresine bakacağım.O beşik kertmesi ile evlenmeyeceğim sonunda ölüm bile olsa.Kusura bakma Kütahya'lı kusura bakma başını ağrıttım.Bu konuşmayı olmamış farzet sen beni hiç görmedin ben sana hiç telefon etmedim.Allaha emanet ol.Sana mutluluk dilerim...
Pat diye telefonu yüzüme kapattı.Beni arayan numarayı defalarca aramama rağmen telefonu açan olmadı. Günlerce haftalarca aylarca ona ulaşmaya çalıştım amma beceremedim dostum beceremedim. Hala Dicle'nin ötesindeki o kızı yani Azime'yi arıyorum amma nafile.Zordayım dostum hem zor durumdayım hemde çok korkuyorum..Diclenin ötesindeki kız Azime'nin Töreye kurban gitmesinden bir başka kalbe sığınmasından beni unutmasından çok korkuyorum.İnan bana Azime ile tanıştığımız günden beri ödleğin şaşkının biri olup çıktım.Her hafta bana telefon eden Urfa'ya gittiğimde beni kahraman gibi karşılayan Abuzer'de aylar oldu bir kez olsun beni aramadı. Bende onu aramaya cesaret edemiyorum.Azimenin ne olup olmadığından hiç bir haberim yok.Bin bir umutla bekleyeceğim dostum ondan bir haber alıncaya kadarda asla evlenmeyeceğim.Birgün Azime'nin beni arayacağına inanıyorum bundan adım gibi eminim...
Murat'ın anlattıklarını ağzım açık dinledim.Amma gitme vakti gelmişti o Diclenin Ötesinde bıraktığı Azime'yi düşünmeye beklemeye devam ederken benim beklemeye hiç niyetim yoktu..Kalbimde iz bırakan bu öyküyü kaleme alıp ölümsüzleştirmem gerekliydi..Öylede yaptım.Takdir siz okuyucuların.