Doğarken Ölmek

Eğer yaşamak oyunsa, tuhaf bir oyun; koca koca adamlar ve kocaman kadınlar var hiç susmayan, hiç mi hiç fırsat yok yeni nesle, hiçe sayılan gençlik ve hep aynı replik, aynı perde, gölgelerinden bir türlü gece sabaha kavuşmaz, ha hırs, ha körelen göz, paslı demir yığını gibi ezip geçiyorlar gençliği, bir görseler avuçlarında şah damarından akan adalet, bir bıraksalar gözler kamaşacak sahnede, oyun el ele bitecek aslında...



''Doğarken ölmek ne garip'' dedi geleceği olamayan, ve dedi ki;



İyi değilim
Gözlerimi akan yıldızlara kırptığımdan beri
Saçma sapanım
Ne tanrım var
Ne kitabım
Bir oyun kurbanıyım ki ışık yok
Gecem yarım
Düşüm yarım
Yazım yarım
Her şey yarım