Dumanın Yolculuğu

Gece vardiyası saat ikiyi geçiyordu. Fuel oil kokan odamdan kapı önüne çıktım çevremdeki atölyelerin ışıkları sönük dikeldim kapı önüne can sıkıntısından kollarımı geriye doğru açtım sanki kaygılarımı kucaklayacak gibi sigaramı yaktığımda gecenin sessizliğini bozan motor ve buhar seslerinden başka ortalıkta kimseciklerde yoktu. Kısa bir tur atacakken sigaram yarıya bile gelmeden üşüyüp girdim içeri.Bu saatte telefonlar bile çalmıyordu artık.
Yalnızdım yine tıpkı yıllar öncesi gibi sigaramın dumanı aldı götürdü beni hatırlamak istemediğim çocukluğuma. Önce köyüme götürdü beni nazlı nazlı yol alan dumanlar bir yorganın altında dört kardeş yattığımız iki odalı elektrik ve suyu olmayan evimize gece yarısı jandarmalardan kaçan babamın getirdiği elmalara, ölen annemin kuşağında bulduğum ilk paraya, amcama radyo dinlemeye gitme bahanesiyle ikram edilecek tarçına, halamın aldığı televizyonu görmeye gidince yediğim kuzine böreğine. Yol alan dumanlar kesilmesin diye bir sigara daha yaktım devam ettim ayakkabı boyacılığı yaptığım sokaklardan perde arasından video seyretmek için tünediğim kahvehane camlarına, geceleri karpuz indirdiğim bakkaldan bitmemiş sigara izmaritlerini içtiğim köşe başlarına kadar. Dumanı takip ederek harçlık için elma, gül ve pamuk topladığım tarlalara, sanayide çıraklık yaptığım dükkanlara vardım.
Sonra bırakıldığım çocuk yuvasına, yetiştirme yurtlarına uğradım. Saçımı uzadıkça üç numara kesen berbere, her hafta otuzarlı gruplar halinde elimizde sabun ile yurttan bir kilometre uzaktaki gittiğim hamama, ellişer metre ara ile dizilmiş okul, yatakhane, yemekhane ve etüd binalarına, yazları çıplak yüzerken elbisemizi çaldırdığımız kanala götürdü dumanlar. Bir kahve molasından sonra anne dediğimiz yurtta çalışan bayanları, baba dediğimiz öğretmenleri, çay içtiğimiz demir bardakları, yemek yediğimiz karavanaları, oynamak için takım kurmakta zorlanmadığımız onlarca arkadaşımı gördüm. Okulda en nefret ettiğim yerli malı haftasına eli boş gidişimi, gelmesini hiç istemediğim bayramların gelişini, her cuma grup öğretmenimden harçlık alıp para defterine imza atışımı gördüm. Her yılbaşı takvim için resim çektirdiğimiz merdivenleri, takvimleri satmak için gezdiğimiz evleri dükkanları, takdir alınca gösterecek birini bulamadan dosyama koyması için verdiğim yurt müdürünü gördüm.
Yüz elli kişiyle aynı elbiseyi giyerek tek sıra okula gittiğimi,veli toplantısına kendimin gittiğini, askere gitmeden mıntıka temizliği yaptığım yerleri. eli sopalı koğuş kalk diye bağıran yurt bekçisini, hastalandığımda revirde yattığım yatağı gördüm.Dumanlar, pencereden yağan yağmuru seyrederken buğulanan cama yazacak bir şey bulamayınca parmaklarımla karaladığım camı, ağlayınca gözyaşlarımı kollarımla silişimi, üzülünce sarılacak biri olmadığı için sırtımı yasladığım duvarı, rüya görünce uyanıp ağlayışımı duyup uyanmasınlar diye başımı yastığın altına soktuğum iki katlı demir ranzaların olduğu yirmi kişilik yatakhane koğuşunu gördüm. Bir sigara daha yakıp üniversiteyi kazanınca param olmadığı için kayıt yaptıramadığımı, on sekiz yaşına geldiğim için yurttan atılışımı, çaresiz inşaatlarda çalışıp, inşaatlarda yattığımı, çıkan bir kanunla yurt çocuğu olarak işe girdiğimi, kız istemeye iş yerinde üç abiyle gittiğimi, geline kendi takımı kendimin taktığını, askere giderken trene bindiğimde ana baba kardeş akraba arkamdam kimsenin el sallamadığını gözlerimde canlandırırken vardiya amirinin kapıyı açıp ali demesiyle yolculuğa başladığım odama geri döndüm. Dumanlar dağılıp ortalık görününce küllüğün dolup, saatin beş olduğunu gördüm.