Dut Mevsimi

DUT MEVSİMİ

Asker arkadaşımdı...Onunla 16 ay boyunca kader birliği yapmıştık.
Aynı karavanaya kaşık sallamış,aynı ranzayı altlı,üstlü paylaşmıştık.
Acılarımıza,sevinçlerimize ortaklı etmiştik.Çok sırlarımızı paylaşmış
tık.Öyle ki neyi sevdiğimizi,neye kızdığımızı,hobilerimizi,fobilerimizi
dahi ezberlemiştik adeta...
Askerlik bitiminden sonra arkadaşlığımız,dostluğumuz bitmemiş,
aksine artarak sürmüştü.Her fırsatta birbirimizi en azından telefon
la arar hal hatır sorar,bazı zamanlarda ise görmek için,kilometreleri
yakın ederdik.
Tam 20 yıl boyunca 20 Haziran 15 Temmuz tarihleri arasında
DUT MEVSİMİNDE köylerine gitmiş,o şerbet gibi dutlarından yemiş,
anılarımızı hep taze tutmaya çalışmıştık.Her yıl köylerine aynı tarihler
arasında gelmeme öylesine alışmıştı ki,ne zaman biraz geciksem hemen
hemen telefona sarılır,
?NEREDE KALDIN,DUT MEVSİMİ GEÇİYOR HABERİN OLSUN.
YOKSA BU SENE DUT YEMEK İSTEMİYORMUSUN? ÇABUK GEL
SENİ BEKLİYORUM ? der ve ben iki elim yağda olsa hemen arabama
atlar,ailemle birlikte kilometreler ötesine DUT yemeye giderdim.
Tam 20 yıl sonra bu sene ondan telefon alamadım.Oysa biliyordum ki,
DUT MEVSİMİ geçmek üzereydi.Açmış olduğum telefonların ahizelerini
ise kaldıran olmuyordu.Bir gariplik sezinlemiştim ve korkmaya başlamıştım.
Daha fazla dayanamadım ve arabama atladığım gibi 380 kilometre uzaklık
taki köylerine gittim..
Köy meydanında oğluyla karşılaştım.Arabamı durdurup,camı açıp
? HÜSEYİN ?' diyecek oldum,çocuk beni görünce hiçbir şey söylemeden
başladı hüngür,hüngür ağlamaya.İşte o an CIZ diye kor bir ateşin yüreğime
düştüğünü hissettim.Korktuğum şeyin başıma geldiğini anladım.
? YOKSA,YOKSA BABANA BİRŞEY Mİ OLDU ?' dedim.Bu sırada
arabadan nasıl indiğimi hatırlamıyorum bile.Çocuk bana sarılıp hıçkırıktan
boğulurcasına
?EVET ŞAHİN AMCA,BABAM GEÇEN HAFTA TRAKTÖRLE KA
ZA YAPTI VE ÖLDÜ.. ? dedi.
Terlemeye başlamıştım.Bir presle sıkıyorlardı sanki beni
? NEDEN BANA ÖLDÜĞÜNÜ HABER VERMEDİNİZ,TELEFONLA
RA NEDEN ÇIKMIYORSUNUZ ? diyebildim.
Hüseyin
? HERŞEY ANİDEN OLDU ŞAHİN AMCA,O ŞOK ANINDA BİRŞEY
DÜŞÜNEMEDİK.BİR HAFTADIR GÖZÜMÜZDE UYKU YOK.ONUN
OLMADIĞI EVE GİREMİYORUZ.GİRMEYE CESARET EDEMİYO
RUZ...KAFAYI YİYECEĞİZ..?
Ogün asker arkadaşımı,kardeşim EMİN için mezarının başında saatlerce
ağladım.Bildiğim bütün duaları onun için okudum.Mezarından ayrılırken
EMİN in arkamdan seslendiğini duyar gibi oldum
? KUSURA BAKMA DOSTUM,BU SENE SENİ ÇAĞIRAMADIM.AZ
RAİL İZİN VERMEDİ ÇAĞIRMAMA.BEN YOKUM DİYE DUT MEVSİM
LERİNİ BOŞ GEÇİRME.BENİ YALNIZ BIRAKMA BURALARDA.ARA
SIRA YOKLA BENİ.SENEYE YİNE BEKLİYORUM.3-5 NÖBETLERİNİ
YİNE BANA PAS GEÇİVER ONBAŞIM.UYKUSUZLUĞA BİLİYORSUN
DAYANAMIYORUM.SEN YİNE BENİ 9-11 NÖBETLERİYLE İDARE
EDİVER...SEENYE YİNE GEL EMİ...DOSTLUĞUMUZ,ARKADAŞLI
ĞIMIZ ÖLÜME YENİK DÜŞMESİN....?
Hıçkırıktan boğuluyordum,erkekler ağlamaz derler amma çocuk gibi
ağlıyordum
?SÖZ VERİYORUM DOSTUM SÖZ VERİYORUM GELECEĞİM.DOST
LUĞUMUZ ÖLÜME YENİK DÜŞMEYECEK.SENİ KARA TOPRAKLAR
ALTINDA YALNIZ BIRAKMIYACAĞIM.SADECE DUT MEVSİMLERİNDE
DEĞİL HER ZAMAN SENİN ZİYARETİNE GELECEĞİM.ASKERDE YAP
TIĞIM GİBİ ZOR NÖBETLERİ SANA YAZMIYACAĞIM.EN ZOR NÖBET
LERİ ARTIK MEZARINDA BEN TUTACAĞIM...?
Diye söylene,söylene gözümde yaşlar,yüreğimde asker arkadaşım EMİN İN
açtığı ağır yarayla mezarlıktan uzaklaşıp gittim...
EMİN in ölümüyle kendimi dünyada yapayalnız kalmış gibi hissediyorum.
Koskoca dünya onun gidişiyle sanki bomboş kaldı.Köyünün şerbet tadındaki
DUT LARI bile artık bana tat vermiyor,acı geliyor.Bütün sevdiklerimi birer,birer
kaybediyorum.Acılar hücum ettiler üstüme.Tonlarca acının altında kaldım.Önce
ZEYCAN,sonra ALİ EMMİ,Şimdide EMİN...Bu acılara dayanabilmek o denli
Zor ki,o denli zor ki?Şimdi ben yaşarken mezarda gibiyim


03.10.2004 TÜRKİYE GAZETESİ