Elif

bir akşam üzeri sessizce oturmuş güneşin batışını izliyordu elif.kirpiklerinin arasından dünyayı nemli izliyordu...uzun kirpiklerini kırpmıştı ve yanağından aşağı bir kaç damla süzüldü...düşünüyordu hakan sevdiği hayatını verdiği insandı elifin. ama hakan sevmemişti hakan sadece yanlızlığını geçici süre paylaşmıştı elifle...
içinden keşke onu tanımasaydım diyordu.hayatımı değiştirmeseydim diyordu. o an aklına eski bir gün geldi ve olayı canlandırdı gözlerinde....
birgün hakan koridorda elifi gördü ve seslendi...
hakan:elif bi bakarmısın
elif: tabikide..
hakan:kapıyı kapatırmısın bişey konuşmam lazım
elif şaşımıştı merak eidyordu...kapıyı sessizce kapattı ve hakanı dinliyordu...
hakan:elif bak ben bir kaç haftadan beri birşeyler düşünüyorum kendimi sorguluyorum ve ben senden hoşlanıyorum.
elif kıpkırmızı olmuştu aslında o hakandan hoşlanıyordu ama ona bunu yansıtmamaya çalışmıştı.
hakan:çok düşündüm artık rüyalarıma giriryor.ben senden hoşlanıyorum.
elif donup kalmıştı sadece tebessüm edebiliyordu dudaklarının arasından hiç bir kelime çıkamıyordu..
hakan:evet senin fikrin ne ?
elif hakanın yüzüne bile bakamıyordu o kadar utandıki..elif daha önceden hiç bir erkekten duymadığı sözleri duydu yaşamadığı duyguları yaşadı ve elifin ağzından bir iki kelime çıktı.
elif:ne diyebilirimki ciddimisin dedi.
elif hala inanamıyordu aslında çok mutluydu elif ondan hoşlanıyordu fakat yakın bir arkadaşı hakanla çıkmıştı ve unutamamıştı.bunu bile bile yapamazdı...korkuyordu ve belli etmiyordu hoşlandığını ama belliki hakan bunu anlamış yoksa ışık alamadan hiç bir erkek ışık saçmazdı...
hakan:akşam napıyorsun diye sordu.
elif: birşey yapmıyorum eve gidicem demişti.
hakan: vaktin varsa bi çay içip rahat konuşalım dedi
elif:tamam olur dedi.
ve akşam buluşup bir cafeye gittiler...
elif utanıyordu bir masaya oturdular elif karşı karşıya oturacaklarını sanıyordu fakat hakan ynına oturdu ve tekrar hoşlandığını anlattı 1 saat kadar muhabbet ettiler ve hakan elini elifin beline uzattı nnur o kadar utanıyorduki ilk defa bir erkek ona sarılmıştı elif daha cevap veremeden herşey birden bire olmuştu.herşey okadar çabuk gelişmiştiki elif kendini kaptırmıştı.hakan niyetinin ciddi olmadığını dedmişti 2 ay çıktıktan sonra çünkü görüyorduki elif ona aşık oluyordu belkide olmuştu.elif farkındaydı aşık olmuştu ama karşı koyamıyordu duygularına hakan gideceğini söylesede umursamıyordu yaşayabildiği kadar mutluluk arıyordu.hakan sevmiyordu elif farkında ama bir türlü kabullenmek istemiyordu içi içini yesede biliyordu o başkasına aşıktı.hakan bıraktı elifi hayatını değiştirecekmiş yanlış yapmayacakmış.ama ne yanlışlar yaptı eliften sonrada..aradan 9 ay geçti elif umudunu bitirmemişti onu hala kıskanıp hala aşkını besliyordu.ama o başkasına aşıktı ve elifi ciddi , geleceği olan bir ilişki vaad etmemişti...

elif bunları düşünürken deniz kenarında güneşin batışını izliyordu aslında sadece bakıyordu görmüyordu....
martılar uçuşuyordu ama görmüyordu üşüyordu...
sevmek ölmekti bunu anlamıştı.elif hatırladıkça ölüyordu.bir kuş kadar küçükü koca dünyada tüm insanlardan uzaklaşmak istiyordu.hakan dostluk yaptığını sanıyordu elife.4 defa barıştılar ve ilişkilerine devam ettiler.4 defa ayrılmıştı ama bir defa daha kaldırmazdı elif bunu.dostum değil o diyordu içinden ama hakana dostum derdi hep.hala görüyolardı hakan her derdinde yardımcı olmak için herşeyi yapıyordu.ama elif dost olarakta sevgili olarakta arkadaş olarakta çıkacaktı hayatından çıkacak elif kararını vermişti bu sefer o kadar ciddiydiki ne olusa olsun onunla hiç bir zaman görüşmeyecek...o başkasına ait o aşkına layık o sevdiğine layıktı...
ondan kaçıyor elif.gerekirse kalbinide kırar bir daha karşısına çıkmaz elif....