Emekli Memur

Devlet hastanesinin yüz metre ilerisinde,bankalar  caddesinin hemen arkasında, büyük  bir kitapçının  tam karşında,sağ köşesinde internet  kafenin sol köşesinde ise fotoğrafçının  olduğu  sarı boyalı dev binanın atındaki o büroya kaç kez gittim hiç hatırlamıyorum ama o yaşlı emekli  amcayı hala hatırlıyorum dün gibi.

Öyle canla başla çalışıyor ki hayran kalmıştım onun bu azmine.Evrak getirmeyi unutanlar,eksik  getirenler,yeni kayıt olanlar,kaydını sildirmek için  dilekçe yazanlar büro tıklım tıklım.

Herbirimine hizmet vermeye çalışan emekli bir amca,emekli diyorum çünki   orada çalışan memurlar arasında yaşça en büyüğü, hem çabucak  sinirlenmesinden hem alıngan  olmasından hem de kalem tutan  parmaklarının sürekli titremesinden  sağlık sorunlarının olduğunu anlamak güç değil.

"Sırayla çocuklar,sabırlı olun biraz !"

Uğultuların  kesileceği yok,kavanoz camına benzer kalın gözlüklerinin üstünden bakıp;

"Ben sizin için burdayım,size yardımcı olmak için."

O duymadı ama, iyi ki duymadı, arka sıralarda elindeki dosyalarla sırasını bekleyen genç bir arkadaşımız:

"Siz,bizim için olsaydı,burda olmamalısınız  yıllardır atanmayı bekliyoruz  ancak sizin gibi emekli olup  da görevinden ayrılmayanlar yüzünden atanamıyoruz."