Filozof Amca

Çocukları sevindirmenin sünnet olduğunu bildiği için gördüğü her çocuğun başını okşayıp harçlık vermeden geçmezdi filozof amca, bir perşembe günüydü ve eşiyle pazara gitmekteydi, eşi,pazar toplanmadan alış veriş yapabilmenin planlarını yaparken o,okul zili çalar çalmaz kovandan çıkan arılar gibi koşuşan çocukları gözlemekteydi..

Karısı dayanamadı:

"Sen hiç büyümeyecek misin,dedi,torun torba sahibi oldun hala oynayan çocukları gıpta ediyorsun?"

"Büyüdük de ne oldu,büyüdükçe hep kaybettik"deyince karısını kızdırdı filozof amca.

"Fesupanallah,ne kaybettik dedi karısı,hep kazandık Allah'a şükür."

"Zamanımızı,gençliğimizi ve hayallerimizi kaybettik,"diyordu adımlarını sıklaştırıp karşıdan karşıya geçerken.

Az ilerde bir çocuk gördü,göz ucuyla baktı ki garibe benziyor,diğer arkadaşları gibi ne ayakkabıları yeniydi ne okul çantası. Arkasından sinsice yaklaşıp omzuna dokundu çocuğun:

"Adın ne senin?"

"Mahmut."

"Kaç yaşındasın Mahmut?"

"Yedi."

"Derslerin nasıl?"

"İyi."

"Cumhuriyeti kim kurdu?

"Atatürk."

"Aferin Mahmut,al hediyeni!"

Karısı yine homurdanıyordu:

"Bıktım artık bu senin huylarından,çocuğa neden soru soruyorsun,ver harçlığını!"

Filozof amca şöyle cevap veriyordu:

"Birincisi,çocuk beni tanımadığı için verdiğim harçlığı kabul etmeyecekti.

İkincisi,ihtiyacı olsa bile arkadaşları arasında almak istemeyecek,arkadaşları tarafından alay edileceğini düşünebilirdi.

Üçüncüsü,soru sordum ki bunun karşılığında onu ödüllendirdim,bilsin ki hayatta her şeyin bir karşılığı vardır.

Dördüncüsü,derslerine daha çok çalışacak.

Beşincisi,öğrendiklerini hayatına uygulayabilecek."