Geçmişin Silinmeyen İzleri - 2 -

Aradan bir hafta geçmişti ki! Akşamın ilk saatlerinde kapının zili çalmıştı kalkıp kapıyı açtığımda o tonton,Nur yüzlü, gözlerinde gülümsemesi hiç eksik olmayan Sevda Teyze kapıda bastonuna yaslanmış hayırlı akşamlar demesiyle mutlu olmuştum. Çünkü Sevda teyze ilk defa misafirim oluyordu evime.İçeriye buyur etmemle .

_Dur be evlat bii soluklanayım ikinci kattan sonra beşinci kat çıkmak beni yordu baksana nefes nefese kaldım. İçeriye girdiğinde baş köşede yerini hazırlayıp oturtuk. Hoş sohbetten sonra konuya ilk giren Sevda teyze olmuştu..

_Aaa benim güzel oğlum o gece seni üzdüm galiba ortalıkta müsait değildi konuşamadım seninle ama içim içime sığmadı..Nazım amcanız da Allah'ın rahmetine kavuştu artık söyleyebilirim sana o salonun neden kapalı olduğunu.Bundan yıllar evvel Nazım amcan bir nalburiye dükkanını çalıştırıyordu. Gelirimiz iyi kendimize ait evimiz de vardı ve o kasabada sevilen sayılan hatırı ve sözü geçen biriydi. Bir oğlan bir kız çocuğumuz oldu. Nazım amcanın en büyük hayali ikisininde Üniversiteye gitmelerini ve mevki sahibi olmaları için gece gündüz çalışıyordu. Çocuklar büyümeye başladığında sorunlarda artmaya başladı. Büyük olan oğlum Sedat haylaz biriydi ve mahalleli illallah etmişti.İlkokul,orta okul derken sorunlarda büyüme başlamıştı? İçki içmeler kavgalar derken her gün bir olayın içinde kalıyorduk Nazım amcan günden güne dostlarından uzaklaşıyor içine kapanmaya başlamıştı. Alış verişleri kesilmeye başlamış dükkan sinek avlamaya başlamıştı her gün alacaklılar kapıya gelmeye başlamıştı. Arkadan küçük çocuğum kız olan Sevinç erğenleşmeye başlamıştı ..Araların da İki yaş vardı sanki biri ayağını kaldırıyor biri basıyordu .

Nazım amcanın evde ki otoritesi kısıtlı yaşam tarzına çocuklarımda baş kaldırmıştı. Kızım Sevinç işsiz güçsüz bir oğlana on sekizinde kaçmıştı.Bu haber Nazım amcanın on yıllık ömrünü götürmüştü sanki.Sizin o gördüğünüz Nazım amcanız yemeden içmeden kesilmiş dal gibi bir adam olmuştu. Dükkanı kapatıp eve kapanmıştı Sedat'ın askere gidişiyle mahallede dedi kodu durulmuştu. Aradan dört ay geçip İzine gelişiyle sorunlar tekrar başlamıştı taa ilk günden itibaren.Zor bir on gün bizi bekliyordu..İzninin biteceği son gün Sedat'ın söyledikleri Nazım amcanın kalp krizi geçirmesine neden olmuştu. O günden bu güne kadar ameliyat olması gerektiği halde hiç doktorun sözüne rağbet etmedi belkide ceza vermekti her iki çocuğumuza..Aradan bir veya iki ay geçmişti ki buraya taşındık ve yıllar sonra bir akrabamızın aracılığıyla her ikisinin o evlilik resimlerine sahip olmuştum... Duvara ikisinin resmini yan yana astığımda bir ay ne konuştu nede benimle aynı sofrada yemek yedi .
Neden astım diye?..
Zamanla siniri yatışıp sakinleşti ama hiç bir zaman af etmedi her ikisini..Ve onları göremeden öldü...işte böyle ( a ) benim güzel oğlum anladın mı şimdi..

-Her şey yerli yerine oturmuştu ama bir şey denk değildi neden o salon açık olmadı bir tek bu soru aklımda kaldı.. bu soruyu sorduğumda o tonton beyaz ak saçlı gözlerinden hiç gülümsemesi eksik olmayan Sevda teyze yine aynı gülümsemeyle cevap verdi.

_ Güzel oğlum Nazım amcan her sabah o sofraya dört tabak koydururdu ve yemeğimizi orada yerdik eski evimizde...Aradan zaman geçip evlendiklerini duyduktan sonra kendisi O salonda ki masaya altı tabak, altı çatal, altı kaşık, altı su bardağı ile her an geleceklermiş gibi beklerdi ve o günden sonra o masadan hiç bir şeyi kaldırtmadı...Onun için o salonun kapısını açamadım Nazım amcanın ve çocuklarının masası vardı....O gece bu güzel sohbeti anlatan Sevda teyzenin acısını tekrar kanatmıştım üzüntüm de bir o kadar fazlalaşmıştı. Sevda teyzeyi uğurladığımız da acaba yaşananlar tekerrürden ibaret mi demekten kendimi alamadım.

Nazım amcanın gidişinden sonra. Gecenin sesliği sokaklara inerken
Sevinç ile Sedat acaba gelecekler mi ?.

Oysa ki
Paylaşılarak büyüyen iki şey vardı .. Sevgi ve Mutluluk..
Neden ellerimizin arasından kayıp gitmesine izin veririz ki ?..