Gidişin Bana Karanlığı Bıraktı

Yine uykumu bölen bir sıkıntı var içimde. Sızlıyor sol yanım, yalnızlığımı paylaşıyorum geceyle. Bir bir anlatıyorum sırlarımı karanlık odamdaki duvarlara. O duvarlardaki ay ışığının çizdiği gölgelere. Paylaşıyorum aşkımı, seni ne kadar çok sevdiğimi. Ne kadar çok özlediğimi.
Bu kaçıncı gece bu kaçıncı karanlığa ağlayışım, bu kaçıncı gidişinin ardında bıraktığın gün. Saatler ardı ardı tik tak tik tak seslerini daha içli çalışı yüreğimin yalnızlığına eşlik edercesine.
Uyku yok gözlerimde, dışarısı zifiri karanlık el ayak çoktan çekilmiş. Hafiften esiyor rüzgar ağaçların dalları arasında. Gelen sonbahara serenat yaparcasına. Biz çoktan yaşamıştık sonbaharı evimize ne zaman gelmişti ve gitmişti..
Uyandım yine bu gece yine sensizlik. İçimdeki sıkıntı büyüdükçe büyüyor. Hasretin yüreğimi durmadan kanatıyor. Dayanılmaz ah nefesim kesiliyor, çıldırmak içten değil.
Karanlık koyusunda siyahın, büyük boşluk var etrafımda, gece zifiri karanlık Gece çok sessiz, ürpertici sessizlik içimdeki sıkıntıyı katlıyor. Sen olsaydın şimdi şu saat başın omzumda uyuyor olurdun güzel düşlere dalarak.
Bir çocuk gibi ağladım, önce sessiz sonra avazım çıktığınca haykırdım hıçkırıklarım yayıldı geceye. Ne yaptın bize şimdi gitmek zamanı mıydı, vakti değildi kapıyı çekip gitmenin daha yaşayacak hayallerimiz vardı gerçekleştiremediğimiz. Biliyor musun ardından hiç kapatmadım kapıyı dönmeyeceğini bile bile. Har yeni güne başlarken gün ışığı giriyor içeri fakat aydınlanmıyor evimiz, hep karanlık hep kasvet misafir olarak geliyor kapımda....




İçimde büyük sıkıntı bana kalan yalnızlığıma eş.




Her gece konuşuyorum karşı koltuktaki bu evin hayaletine seni, anlatıyorum bana yaptıklarını beni terk edişini beyazlar giymiştin, gözlerin kapalı giderken. Doğum gününde aldığım parfümü sıkmıştın kokun ebedi bende kalsın diye.
Kaç kez yaşadım bu anları kaç kez seni düşlerimde gördüm götürürlerken eller üstünde.





Yerin hiç dolmayacak bir boşluk bıraktın içimde giderken...