Gizemli İstasyon 1

Kitabın son yaprağını çevirdiğimde tek bir yazı yazıyordu.
"Lazım olan tek bir kibrit..."
Ne demek istediğini anlamadım, zaten sonuna da nasıl geldim kitabın onu hiç anlamış değilim. Çünkü ben kitap bitirmeyi sevmem. Gözüme bir yerden ilişmişti sadece. Aradım, buldum, aldım. Okuması da öyle sürükleyici bir eser değil, yani değilmiş sonlara doğru anladım. Ama son anlattığı hikaye bu sayfada sonuca bağlanır diye ümit ediyordum. Kabul etmeliyim ki benim için büyük bir hüsran oldu...
Aradan günler geçti tekrar kitabı aldım elime "Bunda kesin bir şey var" diye gelişi güzel sayfalara yeniden göz atmaya başladım. Birkaç bölümde öyle farklı gidişatlar vardı ki, her defasında "Galiba kitabın sonunda düğüm çözülecek" diye altını çizmişim.
Mizacıma her ne kadar uysa da başkalarının yaptığı gizemlerden oldum olası nefret ederim, bana sadece ben yapmalıyım. "Amma da egoistmişsin" dediğinizi duyar gibiyim ama değişecek halim yok, ben buyum. Kitabın yarısına doğru geldiğimde altını çizdiğim ilk bölüm çıktı karşıma. Önce bir iki tekrar okudum ve yine her zamanki gibi bir şey anlamadım. Bölümün başından itibaren hızlıca okumaya başladım. Bir yandan da kendi kendime söylemiyorum tabi "Sen okumaya başladığın çoğu kitabı yarıda bırakmış adamsın, bu gizem aşkı da nereden çıktı" diye. Neyse ki konuyu toparladım ve altı çizili bölümle bir şekilde bağdaştırdım. Hikayedeki dengesiz karakter tren istasyonuna gelmiş ama geçen hiç bir trene de binmemiş. Garipliğin daniskası işte, sözde işe gidecekti ama neden beklediği yazmıyordu...

Sonraki Bölüm: Gizemli İstasyon 2