Gizemli İstasyon 7

- Yoo, karşılaştık aslında ama sen beni görmedin. Zaten tam biz gelirken sen çıkıyordun. Tabi o zamanlar ben stajyerdim, tanımaman normal.
- Biz derken!
- Annem, Annemi karşılarım her gece şu köşe başında. Eve geçmeden de bir şeyler atıştırırız.
Bir ara erkek arkadaşı ile geldiğini sanmadım değil hani. Hoş, benlik bir durum yok ama niye irdeliyorum niye zihnimi kurcalıyor anlamadım. Neyse bizim hamburgerler geldi de soru yağmurundan kurtuldum sanıyordum ki,
- Kahveyi çıkışta mı içeriz?
- Dur kızım, yavaş gel ne bu acele. Yemeğini ye önce. Kahve başka zamana.
Ben bu kadar tez canlı birini daha tanımadım hayatımda. Ha bu arada tez canlı dediğime bakmayın beş ıslak hamburger söylemiş obur.
Bir yandan yemeğimizi yiyor bir yandan da yoldan gelip geçenlere bakıyorduk boş boş. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadım ama hava da kararmaya başlamıştı. Bir an önce yemeği yiyip sıvışmanın hesabını yapıyordum.
- Var mı kardeşin falan, kaç kardeşsiniz?
- Bildiğim kadarıyla yok, bizimkilerin de yokmuş. Beni evlatlık edinmişler.
- Affedersin, özür dilerim.
- Benim için sıkıntı yok, özrünü de görmedim.
İçimden kendi kendime kızıyordum, niye bu konulara girersin diye. Ama kafamdaki Süheyla karakteri de farklı bir şekil almaya başlamıştı. Hiç iş yerindeki o uçarı tavırları sırnaşık halleri yoktu. İçten içe de merak ediyordum yaşantısının ne den bu kadar uçlarda olduğunu. Hamburgerlerimizi bitirmiştik. Biraz toparlanmaya başladım, garsondan da el işaretiyle hesabı istedim.
- Hadi seni de evine bırakayım, bak hava karardı.
- İyiydi böyle, oturuyorduk. Şimdi evde canım sıkılır. Annemin de gelmesine daha var. Sen git istersen. Ben biraz daha takılırım buralarda.
- İyi, sen bilirsin. Görüşürüz o zaman. Dikkat et kendine.
- Görüşürüz, asıl sen dikkat et.
Masadan ayrıldıktan sonra yavaş adımlarla yolun karşısına geçmek için ışıklara kadar ilerledim. Yeşil ışığın yanıp söndüğünü fark edince koştum ama orta refüjde kırmızıya yakalandım. Tam beklemeye başlamışken başımı geriye doğru çevirip Süheyla'ya baktım. Bıraktığım yerde oturuyordu öylece. Bu arada yeşil de yanmıştı. Bir süre öylece kala kaldım...

Sonraki Bölüm: Gizemli İstasyon 8