Gözlerini Açmak

Parlak. Çok parlak... Nihayet gözlerimi bir yere açmıştım. Bu da ne böyle, boğazım yanıyor! Fakat herkes seviniyor. Neden? Şuraya bak, ağızlarını bana deydiriyorlar, ne demek bu yaa? Meğer beni öpüyorlarmış. Ama neden? Seviyorlarmış beni ki sonra anladım. Bana birşeyler batırıyorlar, ben korkuyorum. Ama onlar yüzüme bakarak gülüyorlar. Hıhı altın takıyorlarmış.Benim karnım birşeyler istiyor,acıkıyorum, onlar ise altımı temizliyorlar.Anlamıyorum şu yaratıkları yaa.Ha onlar insanlarmış.Hatta bende insanmışım.Ne demekse artık.Ben gülüyorum,onlarda gülüyor.Ben ağlıyorum,onlar yine gülüyor.Onlar güldükçe ben yine gülüyorum,sonu yok galiba bu şeyin.Bakıyorum birşeyler çıkıyor ağızlarından kulağıma doğru ilerliyor,içeri giriyor.Aaaa bende yapabilirim.Deniyorum deniyorum deniyorum,olmuyor.Onlar yine gülüyor.Bazen beni birisi kucağına alıyor,çok mutlu oluyorum.Hele birde verdiği birşey var ki, çok tatlı.Sütmüş adı.Ama bende birgün onlar gibi olacağım,onlar gibi konuşacak,onlar gibi davranacağım...
(Bir bebek gözü ile Dünya'ya bakmak)
Bekir BALCI