Günle gelen acı

Bir kış günüydü ilçem,Tutak'ta...
Öğrenciydim ortaokulda.orta üç,ogün yine hergünlerden biriydi,belki bir farkı yeni gün olmasıydı.Havalar o yıl çok yağışlı ve sert geçmiş,ilçemizi iki yakaya ayıran Murat nehri tamamen buz tutmuştu,yer yer suyun göründüğü küçük açıklıklar vardı buz kütlesinin orta kısımlarında.Ben ve arkadaşlarımda o nehrin buz tutmuş yüzeyinde futbol oynar bazen kızaklarla kayardık,bizler gibi herkes buz üstünde oynar eğlenirdi.Dedim ya,her zamanki gibi erkenden okula gitmiş derse başlamıştık çoktan.
Birden okul koridorlarında bir gürültü duyduk,söylenenler pek anlaşılmıyor fakat bir heyecanın olduğu bağrışmalardan anlaşılıyordu.Ders saatinin bitmesini beklemeden öğretmen ve öğrenciler toplandı, okulda ders filan yapılacak düzen kalmamış herkes ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu.Olan olmuş iki çocuk Murat nehrinde kızakla kayarken, Soydan suya düşmüş diğeri onu kurtarmaya çalışmış bunu yapayım derken ikiside buz kütlelerinin altına girmiş ve akıntıya kapılarak kaybolmuşlarmış.
Soydan benim oturduğum mahallede oturan o zamanki adıyla Mal Müdürlüğü yapan bir abimizin çocuğu olup,bazen yolda karşılaşıp günaydın iyi günler dediğim küçük bir sakiniydi civarın,diğer çocuk hemşehrimiz bir öğretmenin çocuğuydu.Olay duyulur duyulmaz bizler hemen olay yerine koşarak gittik,vardığımızda arama çalışmaları başlamış,aileleri feryat edercesine ağlıyordu.Bende ağladım,hiç unutmuyorum o annenin feryadını şöyle diyordu ağlarken,yavrum sen daha çok küçüktün,yaşayacak günlerin vardı çok küçüktün diyordu...
Cesetlerden birine iki gün sonra ulaşıldı dediler,öteki bulunamadı.Sonraları buzlar eriyince diğer ceset bulundu.İkiside taktir edilen ecel sonunda rahmetli oldu,iki ailede ertesi yıl tayin isteyip gittiler ilçemizden,çocuklar cennettedir umarım.Aileleri nerede o günden sonra bilmiyorum?
Bildiğim şey çok üzülmüş ve olayın etkisi altında kalmışlığımdır,bu gün hala aklıma geldiğinde kaderin ne demek olduğunu,ecelin kimi nerede yakalayacağını hatırlar,kendimi düşünürüm ölürken...