Güzel Çirkin 2

Çocukluğumun en güzel çağında yaşayamadan büyüyüverdim. Amcamı seviyordum ama babam gibi olmuyordu. Babasızlığımı gideremiyordum bir türlü. Zaman akıp geçiyordu. Amcam küçük şirketini bir anda büyütüverdi. Senin şansın derdi hep. Senin sayende bu günlere geldim derdi. Ah amca keşke benim şansımla annem babam yaşasaydı.

Ortaokul ve liseyi başarıyla bitirdim. Üniversite için işletme okumamı istedi amcam. Şirketimin gelecekteki sahibi sen olacaksın. Bunun eğitimini alman gerek diye söylenip durdu. Amcamın isteğini yerine getirmek için çabaladım ama dış ticareti kazandım. Birinci sınıfı bitirir bitirmez açık öğretimden işletme okumaya başladım. Aynı anda iki üniversite okuyordum. Bu arada güzelliğim başa dert olmaya başladı. Etrafımda ki bütün erkekler benimle bir gün geçirmek için can atıyorlardı. Onlardan olabildiğince uzak durmaya çalışıyordum. Bu durumdan çok sıkılmaya başladım. Küçük bir arkadaş grubumuz vardı. En yakın arkadaşlarım. Onlar da olan bitenden haberdardı. Çoğu zaman onlar kurtarıyordu başıma üşüşen aç kurtlardan. Ağa düşürülmeyi bekleyen keklik gibiydim. Artık erkekler arasında iddia mevzusu olmuştum. Her şeyin farkındaydım. Ama benim arzuladığım bu değildi. Annem ve babam gibi muhteşem bir aşk istiyordum. Beni güzelliğim için seven yanında çanta gibi taşıyan biri istediğim en son şeydi. Arkadaşlarım bu konuda abarttığımı düşünüyorlardı. Ama benim bu arayıştan vazgeçmeye niyetim yoktu.

Amcam şirketini daha da büyütmek için en yakın arkadaşı Mehmet amcayla ortak olmaya karar verdi. Mehmet amca aileden gelen bir zenginliği olan ama mütevazı tonton bir amcaydı. Dünyanın sayılı zenginlerinden biriydi ama asla böbürlenmezdi. Bu nedenle severdim Mehmet amcayı. Ailecek sürekli görüşüyorduk. Bir gün amcamın hayatında bu güne kadar hiç kimsenin olmadığını fark ettim. Mehmet amca ailesiyle çok ilgili bir babaydı.


Eve gider gitmez bu konuyu amcama açtım.


- Bir gün bu soruyu soracağını biliyordum. Küçükken bir kaza geçirdim ve bunun sonucunda asla çocuk sahibi olamayacağım.
- İyi de amca bununla yalnız kalmanın ne alakası var?
- Güzel emanetim; bir kadından anneliğini alamam. Onu bu güzel duygudan yoksun edemem.
- Amca zaman değişiyor ve teknoloji çok gelişti, belki bir çözümü vardır bunun.
- Hayır kızım. Asla çocuk sahibi olamayacağım.
- Ama yalnız kalmanı istemiyorum amca ve kimsenin adına da kararlar alma. Hayatına birini al.
- Bilmiyorum kızım ama bunu düşüneceğim.


Okulumu başarıyla bitirdim. Mastırımı yapmam için amcam İngiltere'ye gönderdi beni. Bir Şoför Karşıladı beni. Amcamın benim için tutuğu eve götürdü beni. Eşyalarımı odama bıraktıktan sonra kendimi Sokağa attım. Yeni bir dünya ve yeni bir hayat. Garip bir enerji. Aradığım o büyük aşk buradaymış gibi içim kıpır kıpır oluverdi. Hayallerime bu şehirde kavuşacağıma inanıyordum. Ama önce güzelliğimden kurtulmalıydım. Bunun için harekete geçmeliyim


Önce kendime özel bir maske yaptırdım. Daha sonra çalı süpürgesine benzer bir saç. Ne çok çirkin ne de çok güzelim artık. Mastır programına başlamama kısa bir süre kaldı. Biraz kilo alsam hiç fena olmaz ama nasıl? Ah internet; şunu icat eden olmasa biz insanlar ne yapardık bilmiyorum doğrusu. İnternette bununla ilgili bir araştırma yaptım ve sonunda işime yarar bir şey buldum. Biraz pahalıya patlayacak ama sonunda gerçek aşkı bulacağım. Değişik bir maddeden yüzüm için yaptırdığım maskeye benzer yapay deri yapıyorlarmış canlısından hiçbir farkı yok. Garip bir heyecan kapladı içimi. Bu yaptığımı amcam duysa öldürür beni. İşte aşk için hazırım artık.

Okulun ilk günü otobüsle gittim. Parasız çirkin bir kız ama zeki olduğumu itiraf etmeliyim. Okulun içine doğru ilerlerken bütün herkes yüzüme bakıp aptal aptal sırıtmaya başladılar. Sanırım biraz fazla kaçırdım ipin ucunu. Tam yaptığımdan pişmanlık duymaya başlamıştım ki onu gördüm karşımda. Aman Allahım nasıl bir ışıktır bu gözlerimi kör edercesine kamaştıran. Herkesi karşısına alıp susturdu. Hiç tanımadığı birini savundu.

Gerçek aşk bu mudur? İnsanı böyle mi kör ediyor? Sanki o ve benden başka hiç kimse yok. Zaman durdu. Sadece o ve ben nefes alıyoruz.


İkinci Bölümün Sonu