Hayal Köy

Evvel zaman içinde bağların arasında bir Hayal köy varmış.

Bu Hayal köyde hızlı kitap okuma yarışmaları yapılırmış. Ayrıca bu köyde şarkılar çalınır, dans gösterileri yapılırmış.

Hatta en güzel şiirler seçilir, büyük bir coşku içinde okunurmuş. Günlerce süren yarışmalarda kazananlara hediyeler dağıtılırmış.

Hayal köyün üst çitlerinin olduğu kısımda yazın soğuk kışın sıcak akan bir çeşme varmış. Çeşmenin sağ üst yamacında, bahçesinde bir çok meyve ağacı olan bir ev varmış. Bu evde Zeyno isminde bir kız yaşarmış.

Zeyno oyun oynamayı, şarkı söylemeyi çok severmiş. Her zaman örülmüş sarı saçları ve rengarenk çiçeklerle dolu elbisesi ile cıvıl cıvıl hayat dolu bir kızmış.

Çevre köylerden bile bu yarışmalara katılmak için bir çok kişi gelirmiş. Fakat Zeyno kitap okumayı hiç sevmediği için bu etkinliklere fazla katılmazmış.

Zeyno bir gün yine bahçede otururken mutlu ve neşeli değilmiş. Gökyüzüne bakıp kendi kendine bir şeyler mırıldanıyormuş.

Zeyno’nun üzgün olduğunu fark eden ablası Ayşecan yanına gelmiş.

Zeyno’dan 5 yaş büyük olan ablası Ayşecan kitap okumayı çok severmiş. Kısa kestane rengi saçları ve buğday teni ile çok güzel bir kızmış. Ayşecan, Zeyno’ya niçin üzgün olduğunu sormuş.

Zeyno, buğulu mavi gözlerini gökyüzüne kaldırmış. Gökyüzünün Işıl Işıl parlak mavisine ve kartopu gibi beyaz bulutlarının arasından süzülerek iki sıra halinde uçan yaban kazlarını eliyle göstererek;

“Bak yeşil gölün çevresinde yaşayan yaban kazları hep birlikte köyü terk ediyor. Neden gidiyorlar anlamıyorum. Onları tekrar göremeyecek miyim artık.” demiş.

Ayşecan gökyüzüne bakarak; biliyorsun kışın buralar çok soğuk olur. Ve kış çetin geçer. Bu yüzden Yaban kazları, leylekler, kırlangıçlar, kelaynaklar ve daha bir çok kuş türü yaşamlarını sürdürmek için havalar soğumaya başladığında sıcak ılıman iklimlere göç ederler.

Bu konuda bilgi sahibi olmamanın nedeni kitap okumuyor olman. Bu ve benzeri konularda bilgi sahibi olmak için bol bol kitap okumalısın.

Çok kitap okursan yeni bilgiler öğrenmiş olur ayrıca boş yere de kaygılanmamış olursun.

Zeyno ablasının anlattıklarını can kulağıyla dinlemiş. Daha sonra yüzünde tatlı bir gülümseme ile ablasına teşekkür edip:

“Ablacığım haydi eve gidelim, okumam için bekleyen çok kitabım var.” demiş

Zeyno artık her gün kitap okumaya başlamış. Yeni bir şeyler öğrendikçe çok mutlu oluyormuş. Şarkılarını daha neşeli söylüyor ve dans ediyormuş.

Bir sonraki kitap okuma yarışmasında yerini almak için sabırsızlıkla beklemeye başlamış.

Firdevs Şahin 

Çocuk Öyküleri