Hayatım Roman / Arada kalan Çocuk 5

Hamam Kahramanmaraş kalesinin altına yakın bir yerdeydi

kapalı çarşının içinden çıktık saray altına doğru yürüyoruz dayım çok konuşan biri değil az konuşur öz konuşur

nereye gittiğimizi çok merak ediyorum sormak istiyorum soramıyorum bir şey söylesem sonra hadi evine git der 

korkusu var içimde en iyisi sessiz olmak diyorum kendime birlikteliğimiz devam etsin istiyorum 

ve abdallar mahallesine geldik hani düğünlerde davul çalanların yaşadığı mahalle epey yol yürüdük yoruldum 

dayıcığım daha çok varmı gideceğimiz yere dedim dayım az kaldı yoruldunmu yeğenim 

evet dayı dedim az kaldı yeğenim dedi biraz daha yürüdük duraklı mahallesine gelmişiz 

çok geniş bahçesi olan tek katlı evdi hatırladığım kadarıyla iki odalı küçük bir evdi bahçe duvarları kısa örülmüş 

rahatlıkla duvardan bahçeye dışarda girilir evin içi görünüyordu içerde bir çocuk vardı dayımı görünce sevinçle

babam geldi diye sevinerek dayıma doğru koşarak geldi dayım kollarını açarak kucakladı

sarıldı öpüp koklaştılar dayımın yere koyduğu paketleri aldım birlikte eve girdik

Anne anemde oradaymış namaz kılıyordu onu görünce daha çok sevindim namaz selamını verirken

göz göze geldik gülümsedi duasını ettikten sonra kalktı yanıma geldi ve bana sarıldı sıcacıktı sarılması

içten ve samimi torunuydum onun sevgiye doyuyor insan hele çocuksa sevilmek ne kadar güzel bir şey

Allah kimseyi sevgisiz kimsesiz bırakmasın Havva ninem kuzum benim diyerek

başımı okşuyor sonra şerefim kıyafetin ne güzel kim aldı çok yakışmış sana oğlum dayın nerede gördü seni

oğlum derken dayım araya girdi ben buldum ana Şeref bir kaç gün bizim yanımızda kalacak

elbiseni dayınmı aldı kuzum evet Ninem dayım aldı dedim

iyi yapmışsın oğlum kesene bereket çok güzel yakışmış

güle güle giysin hayırlı olsun oğluma dedi dayım anne yeter

çocuk sıkılmasın dedikten bir süre sonra dayım

Şeref mesudu al avluda biraz top oynayın dolaşın etrafı gör dedi 

ben anladım tabi dayımla nenem özel konuşacaklardı

ve bu büyük bir ihtimal benim hakkımda olacaktı

kalktım mesuda elimi uzattım oda biraz çekimser olsada benimle gelmeye razı oldu

biz bahçede biraz top oynadık  eğlendik sonra hava nenem oğlum içeri gelin hava soğudu

üşümeyin dışarda diye seslendi bende mesutun elinden tuttum içeri girdik bize

portakal verdiler soydum mesutla beraber yerken dayım ben biraz uzanacağım dedi divana uzandı

yengem bir çarşaf örtü üstüne dayım uyudu bir süre sonra

Havva ninem oğlum dayın getirmiş seni buraya ama babanın haberi yok şimdi seni merak etmezlermi

ben hayır merak etmezler ben kimin umurundayım Nine zaten gelen vuruyor giden vuruyor dövüyorlar

beni kimse sevmiyor nine ben o eve gitmeyeceğim dayımın yanında kalacam

hiç olurmu öyle şey oğlum okulun yokmu senin olur nene banane 

zaten annem hakkında kötü konuşuyorlar

ne diyorlar oğlum inanma onlara

seni anan terkedip gittiğinde ufacık bir çocuktun

seni ben büyütüm besledim iyi bir kadın olsaydı bırakıpta gitmezdi duydumki

her yerde ananı arıyormuşsun arama yerini öğrenmeye çalışıyormuşsun sakın ha diyor *

vah kuzum vah yavrum kader böyleymiş elden ne gelir diye ağlıyor ninem

Fatma annem nisbeten haklıydı bana baktı ama emek verdi yemek verdi 

öz anam gibi olmasada bana baktı ama sözlerinde elbette haklılık payı vardı

benim üzerimde hakkı olduğuda bir gerçektir

Havva Ninem başka ne diyor kuzum 

ananın yerini öğrenipte ne yapacaksın bir daha ananı aradığını duyarsam 

seni bu evden kovarım diyor git o zaman ananın yanına onun yanında kal

çok istiyorsan seni kabul edermi bakalım diyor

beni şikayet ediyor babama dövdürüyor

kadersizim şimdi sen daha küçüksün herşeyi anlayamazsın anan seni isteyerek bırakıp gitmedi 

onunda haklı sebepleri var

ben anlamam Nine anamı görmek istiyorum ve sen

onun yerini nerede olduğunu biliyorsun

Ninem nereden biliyormuşum bakalım dedi gülümseyerek

çünkü sen onun anasısın işte Nine..