Herşey Bitmişti

Her şey bitmişti,son duruşmada şiddetli geçimsizlik, avukatlarımız bize sözü bırakmadan,ayrılığın adını koymuşlardı,resmen boşanmıştık.
Evet,evet! O eski eşimdi artık,duruşma salonundan önden çıktı.
Hemen koridorda ki kanepede,kızım ve kayınvalide bizi bekliyorlardı.

Kayın valide kızına ne oldu dercesine baktı.
O da başını tamam dercesine önüne eğdi.
Nemrut kadın ,zafer kazanmış,bir ifade takınarak, gözlerini üzerime dikti...

Beni alaycı ifadeyle,şöyle bir,alttan üste,üsten alta doğru süzdü,kendimi zor tutuyordum, kadın sonunda yapacağını yapmıştı,kızını benden koparmıştı,ilk günden beri beni istememişti ama kızı da seviyorum diye direnmişti,aralarında ki savaştan aşkımız galip çıkmıştı.

Nemrut,kızını bir akrabasına vermek istiyordu,düğünün akşamı,yanıma sokularak,o çatal diliyle yılan gibi tısladı.
Sakın ola şunu unutma!
Şimdilik sen galipsin,kızımı yıllar geçse de sana yar etmem demişti.
O sözüne, o gece gülüp geçmiştim,nerden bilebilirdim ki yıllarca sinsi,sinsi bu mutlu yuvayı yıkmak için,kızını zehirliyeceğini,acımasız kadın sözünde durmuş ve haklı çıkmıştı.

Mahkemenin annesine verdiği,dünya güzeli beş yaşında ki kızımı elinden tutarak,yanlarından uzaklaştım,ağladığımı görmesinler istiyordum,kızıma sarıldım,ona bir şeyler söylemeyi planlamıştım ama nafile boğazıma sanki birisi oturmuş gibi,sadece ama sadece kesik,kesik hırıltılarım duyuldu.

Sıkı,sıkı sarıldım,saçlarını okşadım,sessizce mavi gözlerinden düşen damlalar,benim göz yaşlarıma karıştı.dayanamadım kucağıma aldım.
Topla kendini diye beynime boştan yere komutlar verdim,olmadı olmuyordu,son defa öptüm ellerini sıktım,sıcaklığını parçalanan yüreğimde hissettim,mavi gözlerine
baktım,baktım !!
Dudaklarımda düğümlenmiş sözcükleri kızıma gözlerimle anlatmak istedim.
İstemeye,istemeye onu kucağımdan yere indirdim,hala gözlerinden inci gibi akan yaşlar,o vişne çürüğü titreyen dudaklarını ıslatıyordu, orada daha fazla durursam çıldıracaktım;sırtımı bir taneme döndüm,başımı gökyüzüne kaldırdım,derin derin nefes aldım,ani bir refleksle ellerim saçlarıma gitti,parmaklarım sanki kerpeten olmuştu,saç diplerimde ki acı gönlümün acısını ne yazık ki bastıramamıştı.

Evden eşyalarını alabilirsin,biz bu gün annemlerde kalacağız..
Yüzlerine bakmadan,bende anahtarı karşı komşuya bırakırım diyebildim
Ne vedalaşma ne elveda
Son konuşmamız bu oldu,kararımı çoktan vermiştim.
Gidecektim bu naletli şehirden hem de arkama bakmadan,yakmadan,yıkmadan ve çıldırmadan işte gidiyordum.

Küçük valize eşyalarımı topladım,son defa evin bütün odalarını gezdim,yatak odamızda ki yedi sene yan yana yattığımız,yatağa son defa uzandım,utanarak yastığına sinmiş kokusunu kokladım.kahkahalarını duyar gibi oldum sanki kızımın odasından,bir gürültü gelmişti,birden yataktan fırladım,kızımın odasına koştum,kimse yoktu,oda bomboştu,bir an önce evden dışarı çıkmam gerektiğimi düşündüm,yoksa delirecektim,gözüm kızımın duvarda asılı fotoğrafına takıldı,evet o bende kalmalıydı ve o bana aitti.

Hiç bir planım yoktu,ayaklarım beni terminale doğru götürdüğünü hissettiğimde Terminalden ilk çıkan otabüse el kaldırdım ve nereye gittiğini bile sormadım...