İnsanlığa Tek Bir Adın Bile Yeter

Daha yeni yirmi yaşına basan genç bir kız gördüm. Dışarıdan görünüşüne bakıldığında yerinde duramayan, neşe dolu, her zaman her şeye gülümseyen, hatta bazen kahkahalar atan biridir o. Aynı zamanda kimseyi kırmaz, kırmayı aklından bile geçirmez.

O'nun dünyası o kadar geniş, o kadar güzel insanlarla dolu ki, orada bütün insanlığı görmek mümkün adeta. Elinden gelse dünyada ne kadar muhtaç insan varsa onları kendi kanatları altına alır, onlara ömür boyu hak ettikleri yaşamı sağlardı. Ama onun gücü ancak kendi ailesini kanatları altına almaya yetiyordu. Annesi ve iki kardeşine iyi bir hayat sunabilmek için daha küçük yaşlardan başlayarak var gücüyle çalışmak zorunda kalmış ve hala çalışıyor. Bu durum onun için elbette gurur kaynağı sayılabilirdi. Hiçbir zaman pişman olmadı çalıştığına o zayıf ve mağrur bedeniyle.

Kendisini çok yorgun hissettiği anlarda oturur sandalyeye üç beş dakika dinlenir daha sonra hemen çalışmaya koyulurdu eskisinden daha bir şevk ve azimle. Sanki sadece iç kişi için değil de bütün insanlık için çalışıyordu.

İnsanlar için, evren için, her şey için...

01.04.2010
Şırnak/İdil