İntihar

Dostluk bitti..
Ruhun bedenle alışverişi sona erdi.
Çünkü bir ruh daha arkasına bakmadan terk etti bir bedeni.Beraber gelmişlerdi oysa bu dünyaya.El ele tutuşarak merhaba demişlerdi hayataçBiri anahtar diğeri kilit misali..Böylece yaşayıp tüketmişlerdi yılları.
Ruh bedene bir nefes,beden de ruha kalacak bir yer vaad etmişti.Yıllarca sessizce yaptılar alışverişi.Ve öyle bir an geldi ki ruh artık kabına sığmaz oldu.En iyi arkadaşını "bedeni" ikna etti bilekten iki çiziğe.Öylece akıp gidecekti işte açılan o iki kesikten.Öylece dönüşecekti saydamlıktan kırmızılığa.Yavaş yavaş damladı yere ruh.Beden hiç sesini çıkarmadı.Ölüme boyun eğmişti çoktan.Sessizliğe büründü.
Damla damla aktı gitti ruh.Her damlada biraz daha sıyrıldı bedenden.Damlaların sesi içini artık boşluğun kapladığı bedende yankılanıyordu.Beden sessiz,zavallı..Ses çıkarmadı ama saydam inciler döktü gözünden;bu terk edişi bir an önce sonlandırmak için.
Son damlalar da dökülürken..bedeni tatlı bir uyku sardı.Acı şeker yerini soğuk bir boşluğa bırakıyordu.Ruh sıyrıldı bedenden son parçasını da alıp giderken şöyle bir geriye dönüp baktı ve güldü.Beden yığılıp kalmış rengini kaybetmişti.Öyle ya işte ruh beden olmadan da yaşayabilirdi.Beden onun için rengine büründüğü bir maskeydi sadece.Beden.. canlılığını yitirmiş bir ölüydü şimdi.Ruhuna beslediği aşk,dostluk ne varsa terk etmişti onu.Geriye zavallılığının tek eseri ruhuna beslediği düşmanlık kalmıştı.Kullanılıp atılmanın verdiği acıyla sustu.Bir köşeye kıvrılıp yattı ve uykusuna devam etti.Bir rüya gördü o gece.Ruhu onu izliyordu.O da pişmandı elbet.Yalnız kalmıştı.İstediği özgürlüğü elde etmişti ama bedenin yanına gidemeyecek kadar uzaklardaydı.
Sonunda bedeni kendisi gibi kullanılıp atılmış,satılık cesetler diyarına gömdüler.En son o zaman gördü ruhunu ve acı içindeki yüzünü.Sonra bir hoşçakalla taçlandırdı bu hazin sonu.Ruhsa yükseldi.. yükseldi...Lth