İstanbul

Merhaba dediğinde ve ciğerlerime nefesini üflediğinde yıl 1985 denmişti ve hoş geldin, ben İSTANBUL uğruma kaç yiğitlerin yitildiği kaç imparatorların hayal kırıklığı olan İSTANBUL. Beni tanırsın yakında bakma öyle meraklı gözlerle, korkma sende seversin beni bakma öyle ürkek gözlerle ve saygı duyarsın sende aldırmıyorum şimdiki umursamaz gözlerini. Neden ağlarsın bak koynumda doğdun sol kolumda açtın gözlerini Anadolu denen yakamda ama sağ koluma geçeceksin bilirim.
Yıllar geçti o günden bak 24 yıl olmuş ama unutulmuş mu sanarsın o sözlerin kulağıma eğilişin ve fısıldayışın unutulur muydu İSTANBUL o büyülü kokun etkileyici sesin çınlanır oldu gün gün tam 24 yıl boyunca. Sana yazılan şiirleri okudum yazma ve okumayı öğrendikten sonra sövende vardı sevende benim şiirlerimi sorma hep hasret var buralar ve biraz da sitem.
Ayrılıkta gene gelmiştin yanıma arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra sevgilime söz verdiğimden sonra doyasıya onu öptüğümde yaşlı gözlerle sende gelmiştin en sonu beklemiştin vedalaşmak için tıpkı 24 yıl öncesi gibi yine eğildin kulaklarıma gene fısıldadın
Ama sesin eskisi gibi değildi ki umut yoktu sanki titriyordu sesin ya gözlerin onlar parlamıyordu sanki 24 yıl öncesi gibi ve hiç dememiştin ki tekrar görüşürüz, beklerim seni diye.
Hatırlar mısın İSTANBUL, tanırsın beni demiştin tanıdım en hassas duygularınla, korkma sende seversin demiştin sevdim tüm benliğimle, saygı demiştin saygım sonsuz en az sana olan özlemim kadar.