İşte Saatte Seni Ben Geçiyor

Ağlıyorum.. Uğruna döktüğüm kaçıncı gözyaşı kimbilir? Ama elimde değil seni özledim sevgilim. Kimse sen gibi değil. Kimse.. Kimse seni kadar içten değil. Acaba sana geldim desem, kollarını mı açarsın yoksa gözlerini mi kaparsın görmemek için yüzümü?
Bana gelmiştin ya sevgilim..''İşte ben geldim, san aidim! Biz birbirimize aidiz! Hiç kopmadık, kopamayız zaten!'' demiştin ya. O zaman neden ayrıyız? Artık biz olamayız değil mi? Bitti değil mi sevgilim?
Bana yalan söyledin! ''Seni asla bırakmayacağım!'' dedin. Neden yanımda değilsin o zaman? Neden? Bitti dedim evet ama çabalaman bir anlık mıydı söyle? Susma! Belki de söylediğin herşey yalandı kim bilir? Öyle olmasa susar mıydın? Çabalamaz mıydın? Ama sende haklısın sevgilim. Bittiğini söylerken acımadım sertçe döküldü kelimeler dudaklarımdan. Senin duygusuz olduğumu suratıma fırlatman gibi! Kanıtladım bunu sana.. İspatladım duygusuzluğumu. Ama sana dönemezdim, dönememde.. İçimden ''Bırakma Beni'' diye haykırırken çığlıklarım. Dışardan bitti artık git kelimesini korkmadan çarpıyor yüzüne dudaklarım. Biz de yalan olduk be sevgilim. Biz de yok olduk her aşık gibi! Masumiyetimizde boğulduk yok olduk işte, yok!
İşte saatte seni ben geçiyor..
Akrebi sen yelkovanı ben.. Sadece sana kavuşmaya çabalıyor ve yine senden kaçıyorum..