İyi İnsanlar da Var

Esra İşten çıktı. Otobüs durağına geldi. Saat 23.00 civarıydı. Çok geç bir saatti. Bu saatte, kendi başına eve gitmek gerçekten zordu. İş yerinden çıkarken, diğer bölümdeki bir arkadaşı," İsterseniz sizi evinize bırakayım" demişti ama kabul etmemişti. Şimdi durağa gelince birden içi ürperdi. Durakta hiç kadın yoktu. Birkaç erkek vardı. Esra durağa gelince uzun uzun onu incelediler. 'Bu saatte dışarıda ne işin var, tek başına' der gibi bakıyordular sanki. Esra'ya öyle gibi gelmişti. Bir süre otobüs beklediler, neyse sonunda otobüs gelmişti. Otobüste de bir tek kadın kendisi vardı. Diğer yolcuların hepsi erkekti. Otobüste giderken aklına kötü şeyler geliyordu sürekli. Eskilere gidip gelmeye başladı. Bir zamanlar ablasının kızı, geç saatte, işten eve gelirken, bir adam kendisini kovalamış, sonra önündeki bir apartman dairesinin kapısı açıkmış, oraya girince, kapıyı kapatmış. Bir süre orada bekledikten sonra çıkmış, hemen, en yakın taksiye binip eve gitmişti yeğeni.

Otobüs yol almaya devam ediyordu. Hala hiç kadın yoktu otobüste. Hiç etrafına bakmak istemiyordu Esra. Sürekli dışarı bakıyordu. Otobüstekilerin hiçbiriyle göz göze gelmek istemiyordu. Hepsinden çok korkuyordu. Sürekli camdan dışarıyı seyreder gibi yapıyordu ama aslında karanlıkta, pek dışarısı da görünmüyordu. Sonra aklına başka bir olay daha geldi. Bu sefer de halası, geç vakit işten eve dönerken, birisi ona, "Bacakların ne güzel" diye laf atmış."Oysa üzerimde uzun manto ve uzun çizmelerim vardı. Bacaklarım görünmüyordu." diye anlatmıştı halası. Neyse, kötü bir şey olmadan eve varmıştı O da. Halası, o zaman, çok korktuğunu sık sık anlatırdı.
Yine bir keresinde de apartman komşularından biri çöp dökmeye inmiş, dönerken adamın biri arkasından kovalamış, apartmana kendisini zor atıp, kapıyı kapatmıştı komşusu. Bütün anlatılan olaylar, bir bir aklına geliyordu. Ne demeye, "Sizi bırakayım mı?" diyen arkadaşına, "Bırak" dememişti ki!

Otobüs yol almaya devam ediyordu. Sanırım iki durak kalmıştı. Birileri iniyordu ama otobüste hala kaç kişi vardı bilmiyordu. Arkasına dönüp bakmaya da korkuyordu.!
Sonunda ineceği durağa varmışlardı. Yerinden kalktı. İnmek için arka tarafa döndüğünde, bir de ne görsün!
Otobüs bomboştu. Bir tek kendisi vardı otobüste. O hayaller kurarken, kim inmiş, kim binmiş takip edememişti.
O ara Otobüs şoförünün sesiyle irkildi. "İyi akşamlar bayan. İsterseniz, otobüsten inip, sizi evinize kadar götüreyim"
-Çok teşekkür ederim şoför bey. Ne kadar iyisiniz. Evimiz hemen karşıda.
-Peki bayan, siz bilirsiniz.
Esra çok korkmuştu aklına neler neler getirmişti ama çok şükür evine varmıştı. Üstelik otobüs şoförü de ne kadar iyi bir insanmış.
Kendi kendine kızdı. 'Ne vardı bu kadar korkacak sanki. İlk defa bu kadar geç çıkmıyordu ki. Son zamanlarda okuduğu, duyduğu tecavüz olayları yüzünden aklına gelmeyen kötü olay kalmamıştı. Neyse sağ salim evine varmıştı. Demek ki herkes kötü değildi. İyi insanlarda var.' diye düşünerek, huzurlu bir şekilde, evinin kapısını açıp, evine girdi.