Kaybolan Umutlar

Ne acı ve soğuk bir cümle...Yazmaya da okumaya da hazmedemediğimiz,çaresizliğin vuku bulmuş hali...

Kazanmak ve kaybetmek biz insanlar içindir,kayıp yaşamamış hiçbir insan yoktur yeryüzünde kimi eşini kimi evladını kimi anasını-babasını kimi işini kimi servetini kimi sevdiceğini kimi sağlığını... Bellekte ve yürekte kimi zaman derin izler bırakır kayıplar...

Aksamleyin,evimden yaklaşık ikiyüz-üçyüz metre ileride inşaatı tamamlanmak üzere olan binanın yanından geçerken,öylesine, bakıyordum dairelere,o esnada el ele tutuşmuş iki gençle karşılaştım,benim alıcı gözüyle baktığımı zannetti galiba:

"Abi,dedi,boşuna bakma,nişanlımın evine yakın diye biz alacaktık ama çoktan satılmış."