Keman

Osman 20 li yaşlarda Üniversite öğrencisiyken, geçimini sağlayabilmek için bir türkü kafede keman çalıp türküler söyler. Çalıştığı mekana her hafta yaşlı bir teyze müzik dinlemeye gelir. Bir gün baba yadigarı kemanını bir poşetin içinde getirir ve Osman'a kemanın yıllardır çalınmadığını, bakım yapıp çalarsa çok sevineceğini söyler. Baba hatırası olduğundan dikkat etmesini özellikle rica eder. Osman o gece sahne bitince poşete koyduğu kemanı ve kendi kemanını alıp Kadıköy'den Beşiktaş'a geçmek için yola çıkar. Beşiktaş'a geçtiğinde vapur iskelesinin orda 24 saat açık büfede sosisli yer ve eve gidip yatar. Tabi sosisliyi yemek için elindeki poşeti yere bırakır ve sosisli bitince almadan gider, üstüne bir güzelde uyur. Tabi sabah kalkıp fark eder ve koşarak büfeye gider. Büfede gece çalışanlar değişmiş gündüzcüler gelmiştir. Sorar, anlatır ama çalışanlar içinde keman olan bir poşet bulmadığını söyler. Osman yıkılır, teyzeye ne diyeceğini, kadıncağzın baba yadigarı kemanını sosisçide unuttuğunu nasıl söyleyeceğini kara kara düşünür. Bunu söyleyemezdi. Gün boyunca araştırır, aynı onun renginde daha yeni bir 2. el keman satın alır. Kemanı götürüp teyzecim bakımını yaptım daha yeni oldu demeyi planlar. Neyse biriktirdiği evinin kirasıyla yeni aldığı kemanı ile akşam tekrar mekana gitmek İçin üzüntülü bir şekilde yola çıkar. Akşamda büfenin önünden geçerken uğrayıp gececilere tekrar sormak ister. Akşam burda bir poşet unuttuğunu, görüp görmediklerini sorar. içlerinden biri poşeti gördüğünü ve çöp sanıp şu ağaçların o tarafa doğru attığını söyler. Osman beyninden vurulmuşa döner. içinde çok değerli, baba yadigarı bir kemanın olduğunu söyler, bağırıp çağırır. Suç onda olmasına rağmen. Neyse ümitsizce o ağaçlık alana bi bakar. beşiktaş iskelesi kalabalık olur ve o alanda o zaman ağaçlar var ve geceleri tinerciler şarapçılar yatıyor kalkıyor. Keman poşetin içinde duruyor kimse dokunmamış. İnanılır gibi değil. Tabi Osman 3 kemanla birlikte mekana gider, büyük bir rahatlama ile. Planı; teyzeye, henüz ilgilenemedim deyip biraz daha zaman istemektir. Ama o günden sonra teyze mekana hiç gelmez. Osman birkaç sene daha aynı yerde çalar, söyler. Belki bu hafta gelir diye hep bekler ama teyze gelmez. Kemanın bakımı bu hikaye boyunca hep yanında olan o dönem ev arkadaşı Kayhan tarafından yapılır. Osman o kemanla unutulmaz besteler yapar. Hala teyzenin çıkıp gelip emanet bıraktığı, baba yadigarı o kemanı soracak diye bekler ve kemana gözü gibi bakar.