Kendinde Sönen Alev-2

Kocası bu sene sözüm ona ''boyayacağım''diye nasıl da heveslendirmişti''. Ama olsun'' dedi .''Herşey tertemiz'' pis zengin evlerini düşündü ''onları ben temizliyorum ''pis şeyler ''diye geçirdi içinden . Öyle evi olsa kimbilir nasıl da temizler mis gibi o koltuklara kurulurdu. ''Herşeyin en iyisi bana layık! bana ! onlara değil ''dedi . Damarlarındaki şeytan yavaşça akıl tahtına oturmuştu ve olmadık şeyleri aklına getiriyor dengesini yitirmiş Songül'ü sürekli kışkırtıyordu.'' bunu yanına bırakma önce git onu bir güzel benzet ''diyen sesle gittikçe öfkesi artıyor, sinirden sağı solu darma duman etmek istiyordu.Yoklukla geçen senelerin hesabını görecekti bu yaşadıkları onun yüzündendi çektiği yokluk, sahipsizlik, sefalet kararını vermişti.

Paltosunu giyindi artık üşümüyordu. Önce Yalçın'ın sürekli gittiği birahaneye uğrayacak ,orda yoksa kahveye gidecek, hiç çekinmeden içeri girecek ve bütün erkeklerin bakışlarında ..hepinizin köküne kibrit suyu.. diyecek korkusunu çalımlayarak Yalçın'ın gözbebeklerine yürüyecekti afallamış , şaşkın kocasını hayal etti ve gülmeye başladı herkes ona acımaklı bakarken o utanacak utanacaktı...

Önceden planladığı aşağılayıcı bütün lafları sayacak, sonra ona saldırıp yumruklayacaktı . Bu yumruklama sahnesi olmamıştı bunu seneryosundaki karektere uygun bulmadı.Planını tekrar yeniden düzenledi.Laflarını sayacak, yüzüne tükürecek ve onu terkederek öcünü alacaktı.Bu seferki plan daha etkili geldi ona, kararlıydı paltosunun düğmelerini ilikledi kapıyı açmak için uzandı, çocuklar gelmeden bu işi bitirmeli ve onları da alıp uzaklaşmalıydı

Hava buz gibi ayaza kesmişti ; biraz ilerleyince üzerindekiler Songüle ağır gelmeye başladı, paltosunu çıkardı koluna aldı hızlı adım ilerliyordu, köşeyi dönüp sadece caddeyi geçecekti. Birahanenin kapısı açık onu bekliyordu. Kalbi yerinden çıkacakmış gibi küt küt atmaya başlamış , heyecandan dudakları kurumuş ,dizleri titremeye başlamıştı .Bu da neyin nesiydi böyle ! o cesur plan yapan kadına da ne olmuştu ? Tam sona yaklaşırken caddeyi bir türlü geçemiyordu, çakılmış kalmıştı. Ne bir adım öne; ne bir adım geri sanki onu ayakta tıutan bütün sinirler işlevini kaybetmiş dizleri artık onu taşımaz olmuştu. Olduğu yere yığlıverdi , şeytanı gözyaşlarıyla onu terketmişti, bütün enerjisi öfkesi yok olup gitmişti.

Ağlama krizi yeniden başlamış etrafını meraklı gözler sarmıştı. Kalabalığı yarıp kendisini kollarına alan kocasını hatırlamıyordu . Kendine geldiğinde, Yalçın'ın onbeş senedir gerçekleşmeyen vaadleriyle kendisini teselli eder buldu.Çocuklar çokdan uyumuştu; kuruyan divan örtüleri üzerlerindeydi ,gözlerini hiç açmadı ,sükunete ihtiyacı vardı... Bugünü çok kalabalıktı ;biraz kendi kendine kalmalıydı....

Fırtınalar dinmiş, köhne kayık yineYalçın kayalıklara çarpmıştı şimdi dingin sabahı bekleme zamanıydı artık.........