Kibritçi Melankolik Kızın Hayalleri 3

Hayallerin, usandırmayan döngüsünde güzel şeyler hayal etmenin ne kadar önemli olduğunu çok iyi anlamıştı melankolik kız..Ancak doğru hayallerle gerçeğe yaklaşıldığını da..iyi niyetlerle yapılan kötülüklerin sisli buğusuna aldırmadan, şeytanların çıldırtan nefeslerine takılmadan sokak lambasının altındaki yerini aldı yine..

Kar tanelerinin beyazlığını, sokak lambasının ışığını, yoldan geçen hayvanların kimsesizliğini çekti içine donduran soğuğa aldırmadan...

Belki yorgundu melankolik kız, kısır döngüler içinde hırçındı..Ama inatçıydı işte..Kibrit tanelerinin kısa ateşinde dahi olsa, hayallerini kurmanın telaşındaydı..Etrafındaki canlıların yalnızlığına dokunsa da ateşiyle, kendisine dokunamıyordu..Gerçek hayatta bulamadığı kıvılcımları kibtit tanesinde araması bu yüzdendi..bir umut diye dalışı, herkesten kaçışı hep bu yüzdendi...

Uzun ama çelimsiz bir kibrit tanesi daha çıkardı, kutusundan..

Bir kibrit çaktı, taa yüreğinden..yüzüne aniden renk geldi kibrit alevinden..sevindi kibritçi kız..bilse de alevin de gece ve gündüz gibi geçici olduğunu, bilse de her hayalin aslında gerçek olmadığını, hiç yerinmedi melankolik kız...sadece ısıttı yüreğini, sadece dillendirdi hayallerini..çelimsiz bir ateşin titrek kıvrımlarında, ne varsa geçirdi içinden bir anda, olmasını istediği..

Hep kış mevsimi olmasın dedi içinden.. geç gelen baharlar, bu sefer erken gelsin..dört mevsimi kış olan iklimlere alışık olmayan ruhum çok acı çekmesin..

Hezeyan veren aşkları düşündü melankolik kız..ayrı atan yürekleri..çok sevmenin, bazen çözümsüzleştirdiği engebeleri..ışığına dalıp kibrit alevinin, çıkış aradı sönmeyen yangınlarına..anlamak ve hayal etmek yetmiyordu işte..kader dedi!.. bu derin çelişkiye..

sustu melankolik kız..sokak sustu..kar taneleri daha inmeden havada dondu..bir köpeğin sevimli acziyetine, bir kedinin sıcak miyavlamasına bıraktı kendini..dindiremedi sessizliğini bu kentin, ne bir miyavlama ne de derin bir ah!..hastayı hasta anlar kabilinden..

sönmeden kibrit alevi, söndürdü içindeki tüm beklentilerini..özgür yarınlar için, bu defa da hiç bitmeyen hayallerini..olmayacak hayaller yerine olanlarla yetinmeyi öğrendi melankolik kız..

Adına gerçekçilik denilen griliği farketti o an..pembeler, maviler zihnini terketti..gri bulutlara rağmen, sislenmeden yaşamayı öğrendi kibritçi melankolik kız..bir kedi sesinde, buzların üstüne doğan her yeni güneşte, sönse de kibrit taneleri, bitse de tüm hayalleri..

yeniden başlamayı öğrendi kibritçi melankolik kız..yeter ki dedi, kendi kendine....yılma sen, aldanma bulutların griliğine!..yeter ki beklemeyi bil, küsme kendi kendine..yeter ki ..yeter ki, sev dedi, yenilme hayallerine...