Kibritçi Melankolik Kızın Hayalleri 6(Umut)

Kaybettiğimiz şeylerin, aslında kazandıklarımız olduğunu bilerek yaşamaya çalışırız çoğu zaman..Ne çok istemişizdir oysa gidenleri, ne çok sevmişizidir..Kaldırım taşlarında, etrafta bizi seyredenlere aldırmadan, hayaller kurmuşuzdur çoğumuz..Kibrit tanelerinin uzunluğu bile yetmemiştir, "bizi gerçek kılan" hayali mutluluklarımıza..Hayallerimiz ömür katığımızdır bu anlamda.Onsuz doyulmaz hayata; ne baharda, ne yazda ne de kışlarda, insanı ansızın donduran..
.......................
Kibritçi melankolik kız da doyumsuz hayallerini gerçekleştirmek için büyük bir adım atmış ve köhne kaldırımlardan, yollara geçiş yapmıştı bir bakıma..Kış günlerinin onda bıraktığı derin yaraları ve her sevdiğinde terkedilmişliğini alıp yanına, yollara atmıştı narin bedenini..Melankolik kız yürüdükçe, yürümüştü yol da peşisıra..Aynı tonda ses vermişti dağlar, tüm kainat coşmuştu..İnsanlar anlamasa da bazen, dağlar vardı insanı anlayan, sonra yollar..alnımızdaki her bir çizgiye eş, keskin kavisler vardı..

İnsan; rengini, huyunu hatta suyunu bile topraktan almıştır yüzyıllardır..Toprak candır, kandır onu tanıyanlara..yeter ki çöl olmasın, yeter ki insanlar onu hor kullanmasın..Yaban ellere terkedilmeyen topraklar verimlidir bu anlamda..işlenmeye elverişlidir..ama bir de düşmanın eline geçmişse, üzerinden hain insanların çizmeleri.. seyreyleyin toprağın vaziyetini..ne bir çim, ne taze bir çimen topluluğu..küser toprak..edilmiş bir yemin gibi saklar kendini..bilmez keffareti var fuzuli yapılmış yeminlerin..idrak edemez; "tevbe ister, aşka bozulmayan, her bir yemin"..

............................

Kibritçi melankolik kız toprağa bakarak ders almıştı belki..belki kaldırım taşlarından usanmıştı..bilinmez hangi taşkınlıkta, yola vurmuştu aşka sürgün ruhunu..Aşka kurduğu hayalleriyle, yollar büyümüştü gözünde..imkansızlık serilmişti her milde, yüreğine..sonu hiç gelmeyeceğini sandığı yollarda, dinlenmek için bir hanı düşlemişti içinde..ama yolda yürümekten hiç pes etmemişti...


her yol hedefe varmaz belki ama, hedefe varanlar ancak yolda yürüyenlerdir..bu duygularla, yola koyulmuştu kibritçi melankolik kız..tüm engellere, içini morartan, kanatmalara rağmen yürüyecekti..yüreğine batan dikenlerle, büyüyecekti..dışarıya güller, yol kenarlarına sümbüller ekecekti..taş yollar, o yürüdükçe yeşerecek, çimler gibi, yemyeşil ümitler büyüyecekti yeniden..
ruhunu sonbahara terkeden sarmaşıklardan, kurtulmaya ahdetmişti artık..kökü olmayan yalancı sevdalardan kurtulmaya da..kendine açık, ellere sağır yürekleri dillendirmeyecekti yerli yersiz..

yine de zaman zaman çok üzülüyordu melankolik kız..elinin yetişmediği, masum yürekleri gördükçe, içi deliniyordu..kendini, kendine hapsetmiş, aşkzedeleri farkettikçe, yollar üzerine geliyordu ansızın..ne yapalım demekten başka çare yoktu sanki..sadece hayale adanmış hayaller için, "gerçeğe dönüş" yoktu sanki..son dakikaya kadar her şey değişebilirdi aslında..bu can bu yürekte kaldıkça..düşüncelerden sıyrıldı melankolik kız..aldırmadan olanlara, azimle yürüdü melankolik kız..

......................................

kimbilir ne süprizler vardı yollarda, melankolik kızları bekleyen?..tüm acılara rağmen, hayallerinden vazgeçmeyen..hayat ümit yönüyle güzeldi..ve hayatta kalanlar sadece, mutlu yarınlara "umut besleyenlerdi"..bunu hep öyle bildi kibritçi kız..sevgisizliğe inat, delice sevdi melankolik kız...belki sonları düşünmedi, belki korkuları hesap etmedi ama, cesurca sevdi melankolik kız, korkaklık bilmedi..

işte yeni yolların, meçhul yılların başlangıcında, kaderine güldü kibritçi melankolik kız.."kader yüzüne güldü"..başına gelenleri, hezeyan bilmedi...keder sayıp, olana sövmedi..O sevince, tam sevdi..yüreğinin terkedilmişliğine aldırmadan, hayallerini erteledi..

neşelenince böyle derinden, yollar bile neşelendi..sevince böyle içten, dağlar bile dile geldi..büyüdü melankolik kız..umutlar büyüdü..

benim hala umudum var
isyan etsem de istediğim kadar
inat etsem bile bırakmazlar sahibim var
benim hala umudum var
seviyorlar bazen soruyorlar
hayran hayran seyret
ister katıl ister vazgeç

güzel günler bizi bekler
eyvallah dersin olur biter
boyun büküp önünde ağlasam sessizce
şu garip gönlüm affolur mu?
bu fırtına durulur mu?
benden adam olur mu?
korkarım aşka zararım dokunur mu?

elvada sana yeter tamam
bitsin artık bu dram bu fotoroman
ham meyvayız hala
koparmışlar dalımızdan
güzel günler bizi bekler
eyvallah dersin geçer gider
bıraksam kendimi
şöyle oh ne rahat
bu da geçer gülüm
yaşamana bak
alınacak dersler var
sorulacak sorular
bu da geçer gülüm bizden bu kadar
şarkı sözü: Mazhar Alanson