Kördüğüm

Sempatik, sıcak ve sessizce gülümsedi. Yeni sürgün yerini kendini beklerken buldu. Baygın bakışlarına masum bir anlam yükledi, hataydı dedi. Kuzey rüzgarından daha demincek ayrılmıştı. Doğu rüzgarının esintisini ciğerin derinliklerinde hissetti.

Yararsız endişelerinden sıyrılıp küçük mutlulukları, küçük acıları tümden yok saymalıydı. Sadakat'ın mutluluğuna, acılarına katlanabilirdi. Şafakta dağa çıkacak, heybesinde ki azığını gıdıncak edecek, kasvetli gökyüzünde hasret giderecekti. Gece öğütçülerine uğramayacaktı bir süre.

İris'ten çıkıp gelen adam, uzaktan gelen ışığın çekiciliğiyle yaşamını yeniden çizmekteydi. İyi anların unutulduğu, başakların olgunlaştığı, İlkbaharın insanlardan her geçen gün uzaklaştığını düşündü. Tahtaları henüz çakılmamış köprünün üzerinden her geçişinde ölümle selamlaşmasını anımsadı.
Ölüm !

Şark damarımda her gün, her an birlikte olduğu sadık dost. Yaşamın savunma biçimi içten samimi, dürüst, sözüne sadık ölüm. Her bozulmada onarıma sokulan insan, sanki bir tür makina. Bir parça daha iyi yaşamak için ruhunu satan insanlık,
Şeytana sormakta;
''Ey Şeytan, çalışıp yorulmadan iyi bir yaşam sürdürmek için ne yapmalı?'' Şeytan insandan gelen ahmakça soruya sadece gülümser.
''Ruhunu pazara çıkaran ahmak tüm yaşamınca ruh satışı kazancın sana iyi bir yaşam sunacaktır, öyleyse ruhunu satmalısın''der.
Büyüleyici gülümsemeleri geride bırakarak, kaygılarını doğu rüzgarına teslim ediyor. Düşünde Hera'yı,yüceler yücesi Zeus'u, altın saçlı Helena'yı , Eros'u antik çağda aşkların mistik kokusunu, Aslı -Kerem, Ferhat ile Şirin'in kavuşamayışlarını gördü.

Fitil eridi, mum dibine herifleşir iken karanlığın son aydınlığında ellerinin arasına aldığı yüzünü günebakanlara çevirdi. Çelişkilerine iman etmeyerek, yeni yaşamına kaldığı yerden yeni sürgününde devam edecekti.

Düşledi,

Ben bana geldiğimde, zamanın yelkovan tarafında nasıl durdurulduğunu gördüm. Değirmenlerle savaşmaktan yorgun düşen bedeni şimdilik dinlenceye alıyorum. Küçük dere yatağında kasaba beni bekler.
Hayatın içersin de insancıl olanlarla kendi mutluluğunun kuramında emeklemeyi seçti... Hüzünlü bir sürü anıdan örülmüş zincir, kalbimin derinliklerin de yerleşti. Şimdi kördüğümlerimin açılacağı günü bekleyecekti,eyvallah dedi,uyudu...