Kötü Ruhlar

Bugün kötü ruhlar sarmış sanırım beni. Sürekli kötü düşünceler geliyor aklıma.
Neden sürekli yalnızlıktan şikayet eder insanlar. Oysa yalnızlık çok güzel. Canının istediğini yaparsın. İstediğin kanalı izlersin. Canın ne isterse alır yersin. Kimseyi düşünmek zorunda değilsin. Kitap okumaya, müzik dinlemeye, spora ve hobilerine bol bol zaman ayırırsın...
Kısaca kendine zaman ayırırsın. Yalnızlık çok güzeldir. Ben çok severim. Veeee öyle çok, bir süre yalnız kalıp, kafamı dinlemeye ihtiyacım var ki!
Ölünce cenazeme kimse gelmese ne olacak sanki. Gelmesinler!
Bayram ziyaretimize kimse gelmesin ne olacak. Hiç sorun etmem. Gelene kapımız açık. Buyursun gelsin. Gelmeyene hiç gücenmem.
Sevmediğim bir kadının kocası ölmüş. Komşum, "Başsağlığına gidelim" dedi. 'Ben o kadını sevmem ki. Kocası ölürse ölsün! Hepimiz bir gün öleceğiz.' desem gitmesem dedim ama şimdi bir sürü laf ederler arkamdan! Gittim artık! Başınız sağ olsun" dedim.
Bunları yazarken, aklıma bana bu konuda anlatılan bir olayı anımsadım.
Kadının biri gelinini hiç sevmezmiş. Gelini oğluyla evlendiğinin hemen ertesinde hasta olmuş. Kocası onu sürekli doktorlara götürüyormuş, tedavi ettiriyormuş. Kayınvalide sürekli, "Boşa bu kadını. Onunla mı uğraşacaksın! diyerek oğlunu sıkıştırıyormuş ama oğlu, anasından daha merhametliymiş, boşamamış karısını. Sonra gelin ölmüş. Kayınvalidesi gelininin öldüğüne çok sevinmiş. Arkasından hiç mevlüt okutmamış, baş sağlığına gelenlere de kapıyı açmamış. Daha sonra o kayınvalide uzun uzun yaşamış. Oğluna başka bir gelin almış. Çok da rahat güzel bir ömür sürmüş. Yani gelin öldüğüyle kalmış. Kayınvalideye hiçbir şey olmamış. Seksen yaşına kadar, güzel güzel yaşamış. Bu dünya kötülerin dünyası. Kötüler daha mutlu yaşıyor bu dünyada diye düşünürüm sık sık.
Yani çok düşünceli, yardımsever ve iyi niyetli olsan bile hayat gülmeyince gülmüyor insana nedense!
O yüzden benim insanlardan ve hayattan hiç bir beklentim yoktur. Yalnız takılmayı daha çok sevmişimdir. Çünkü biliyorum ki, ne kadar uğraşırsan uğraş, çabalarsan çabala; bazen hayat insana hiç yürü kulum demiyor ve sıkıntılar azalmıyor!