Küçücük Kaldı Yüreğim

Rengarenk yasemin çiçekleri papatyalar güller ve nicesi neden oluyordu Nurdan'ın farklı düşüncelerine. O farklı düşünceleri de farklı olaylara karışacak ve onu üzecekti bunu bilmeden düşünüyordu, çok düşünüyordu Nurdan neden keşfedilmediğini anlaşılmadığını. Aslında bir bakıma da anne ve babasından aldığı sevgi her şeye yetiyordu onun için. O sevgiyle yaşıyordu kalbi ve öyle ölmek istiyordu bu mutlu günlerin çok uzaklarda kalacağını bilmeyerek. Bahçedeki çiçekleri tek arkadaşlarıydı onlarla konuşuyor hatta bazen kimse görmediğine emin olduğunda ağlıyordu görünüşteki yalnızlığına ve çoğu zaman kıskanıyordu hayallerini kendinden. Güneşi çok seviyor çiçeklerini büyüttüğü için onu bir çeşit anne gibi görüyordu. Onun için güneş sevgi demek umut demekti. Bu yüzden her sonbaharda hüzün kaplıyordu içini ona her zaman soğuk gelmiş olan gri bir havanın eşliğinde. Bir yaz günü çiçekleriyle konuşurken yine kulakları bir sese kapıldı istemeden, sesin buğusuna kapılarak ilerletti adımlarını ve bu sesin yan komşunun çaldığı keman sesi olduğu umursamadı ve sadece dinledi. Daha 9 yaşında idi ama çoğu insanın umursamadığı bu sesleri çok iyi anlamıştı Nurdan ve o günden sonra o sesi dinlemek için gizli gizli komşusunun bahçesindeki ağaçtan onu izledi. Nurdan'ın bu tutkusu bir gün ağacın arkasından komşu serap hanımın onu farketmesine yol açtı. Yanına gelen serap hanımdan oldukça çekinen Nurdan, serap hanımın tebessümüyle rahatladı ve oda serap hanıma tebessüm etti. Serap hanımın başından bir evlilik geçmişti ve çocuğu olmamıştı.Evinde sadece kendisi yaşıyordu. Bütün ailesini teker teker kaybetmiş ve onların yokluğunu müzikle doldurmuştu. Nurdan onu görünüşte yalnız olduğu için kendisine çok yakın hissetti. Ve ona bunları anlattığı için oda aynı şekilde serap teyzesinin onu çok sevdiğini düşünüyordu. Gerçekten de öyleydi bir çocuk sevgisi nedir bilmeyen ve çocuklu ailelere imrenerek bakan serap hanımın çok farklı heyecanlara itmişti bu küçük arkadaşı. Artık her gün serap teyzesinin evine gidiyor ve onun çaldığı kemandan çıkan seslerde hiç gitmediği kadar uzaklara gidebiliyordu küçük kız .Bu durumu öğrenen Nurdan'ın annesi ve babası kızlarının gözlerindeki mutlulukla daha çok mutlu oluyorlardı ve her ne kadar çekinseler de yabancı bir kadından, kızlarının tek arkadaşı olduğu için bu duruma karışmıyorlardı. Bu hayranlığıyla küçük kız zamanla çiçeklerinin bazılarının solduğunu bile farketmemeye başlamıştı artık.

Günler çabukça geçmiş ve yaz günleri yerini sert rüzgarlara bırakmıştı. Bir gün sofrada anne ve babasıyla kahvaltı yapıyorken babası, yarın izinli olduğunu ve birlikte gemiyle adaya gideceklerini söyledi küçük kıza.
Buna çok sevinen Nurdan hemen sofradan kalkıp anlatmaya gitti çiçeklerine yine her zaman ki gibi.Serap teyzesinin hiçbir iz bırakmadan taşınmasından bu yana çiçeklerine daha çok sarılmıştı Nurdan. Ertesi sabaha kadar gözüne uyku girmemişti heyecandan. Belki başka arkadaşları olacak belki gittiği yerlerde kendine benzer bir şeyler bulacaktı.O heyecan eşliğinde geç saatlerde, yatağında dönüp duran kız kendini uykuya bırakmıştı ve gözlerini açmasına annesinin 'hadi kalk ve hazırlan' cümlesi vesile oldu. O gün rüzgar çok şiddetliydi. Yaz günlerinin yeni yeni bittiği bu günlere sert soğuklar alışık değildi. Ve nihayet evden çıkıp yola koyulabilmişlerdi. Sevincindendi Nurdan'ın bu etrafına dağıttığı sebepsiz gülüşleri. Bu ailesiyle olan birlikteliğinin mutluluğuyla henüz kalbinde derin yaralar açmamış olan sevgisinden habersizdi. Artık gemideydiler ve gökyüzünün ona olan uzaklığından büyüklüğünden ve sırlarından kendini alamayan nurdan dalıp gidiyordu yine kimsesiz düşüncelerine. Birden tutunmayı bıraktığı demirlerden uzaklaşarak arkasına baktı ve şiddetle anne babasını arayan gözleri sağa sola bakınırken akan yaşlarına engel olamadı. Nihayet anne ve babasını aramaya çıktığında babasına rastlamıştı ve babası ona
-Anneni gördün mü kızım dedi
-Hayır. Baba çok korkuyorum neden yanımda değilsiniz dedi nurdan
ve arkadan gelen çığlıklara ürperdiler bütün yolcular işlerini bırakarak.

Devamı gelecek...