Melek Ölüyordu

Kuşların neşe ile ötmesiyle ilkbahar geliyorum diyordu,
toprakana üzerindeki,beyaz yorganı atmış,uykudan uyanmıştı.
Bakmayı ve görmeyi bilenler,doğanın diriliş türkülerine çoktan başladığının hemen farkına varırlardı.
Parklarda yaşlılar,güneşin sıcaklığına kendilerini teslim etmişler ve mutluluk yüzlerine çökmüştü.
Cıhat yanındaki çocukluk aşkına üzülerek baktı.
İçi kan ağlıyordu,ama neşeli görünmek için yoğun bir caba içinde olduğunu Meleğin farkına vardığını bilmeden,sahte neşesini oynamaya devam etti.
Melek kanser idi,belkide hayatının son günlerini yaşıyor ve yogun bir tedavi görüyordu,ona iyi gelir diye doktorundan izin alıp, temiz havaya çıkarmıştı.
Birden elini aşkının omzuna eskiden yaptığı gibi atmak istedi ama kolu havada kalıverdi,çünkü Melek gözüne kırılacak nadide bir çin vazosu gibi göründü,kolunun ağırlığına dayanamıyacağını düşünerek vaz geçti.
Melek ona dudaklarına zorla bir gülücük oturtup,gülerek baktı.
Cıhat yüreğinden fışkıran feryadı,kulaklarında hissetti.
O da aşkına sıpsıcak bir tebessümle cevap verdi ve koluna giriverdi.
Meleğin gözlerinde eskiden güneşin doğuşundaki parlaklıgı ve güzelliği görürdü,şimdi ise batan güneşi içi parçalanarak,malesef seyretti.

İçinden yıllardır beraberiz diye geçirdi.Çocukluğumuz,ilkokula beraber başlayışımız,sonra ortaokul lise derken üniversite hiç ayrılmamışlardı, hatta nikah tarihleri bile alınmıştı.
Ama bu hastalık yüzünden ertelemek zorunda kalmışlardı,olsun dedi,yeterki aşkım iyi olsun, yıllarca beklemeye hazırım,Allahım sen onu sevdiklerine bağışla,içimden geçenleri biliyorsun,yarabbi bize yardım et.
Meleğin adımlarını atarken,çektiği sıkıntıyı fark etti ve eli ile boş bir bankı işaret ederek, yoruldun ise? Şurda biraz oturalım dedi.
Melek içine çökmüş gözleriyle biran ona bakarak,hiç sesini çıkarmadan, gösterdiği yere doğru yöneldi ve uysal bir kedi gibi usulca banka kıvrılıverdi.

Başındaki bereyi tekrar tekrar kulaklarına kadar itina ile çekti.
Cıhat'ın gördüğü tedaviden dolayı saçlarının döküldüğünü ve son günlerinde bile olsa kendisini bu şekilde hatırlamasını istemiyordu,daha bir sene öncesine kadar,o simsiyah pırıl,pırıl parlayan saçlarını Cıhat'ın okşadığı aklından asla çıkmamıştı.
Elini sevecenle ayakta duran,aşkına uzatıp, onu tuttu ve yanına oturttu.
Kolunu da boynuna dogru atarak,kendisine dogru çekti ve sevdiğine kacamak bir bakış fırlatıp,gözünü denizin üzerinde ki beyaz dağlar gibi duran bulutlara dikti.
Şanslı olduğunu düşünüyordu,nasıl olmayayım, son günlerimde bile aşkım yanımda ve hala kumrular gibiyiz diye iç geçirdi.
Konuşmalarına gerek yoktu,ikiside birbirinin beyninden ve yüreğinden geçenleri,çocukluktan beri beraber oldukları için çok iyi biliyorlardı.
Cıhat avuçlarının içindeki aşkının buz tutmuş, elleri yüreğini ürpertti ve onları ısıtmak için hafifce onu incitmeden sıktı, o da ufuktaki bulutlara gözünü dikti,sanki beraberce gözlerini kırpmadan,
Buluttan yardım,ister gibi bakıyorlardı.
Cıhat saatine baktı ve daha vakit var diye sevindi,onu tekrar hastaneye bırakacaktı,onun için devamlı gözü saatine kayıyordu.

Melek bir süre sonra kısık bir sesle artık kalkalım dedi.
Parktaki karo taşlarının üzerinde ürkek adılar korku ve endişe ile geri dönüş yürüyüşüne başlamışlardı.
Cıhat kendisini toplıyarak,kararlı bir sesle
-Beni bu yalan dünyada yanlız başıma bırakıpta çekip ğitme ne olursun diren, ikimizin aşkı bu illeti yenecek kadar güçlü ve sakın bunu aklından çıkarma.
Melek hiç sesini çıkarmadan ona tamam dercesine ve yüreğini delercesine bir süre baktı.
Hastaneye gelmişlerdi. Cıhat onu odasına çıkarıp,yatağına yatmasına yardım etti ve üzerini dikkatlice örterek anlına usulca bir öpücük kondurdu.
-Hadi sen git artık.
Cıhat hiçbir şey söylemeden arkasını döndü ve kapıya doğru yürüdü.
Melek onu kapıdan çıkıncaya kadar gözleri ile takip etti ve aşkının gözden kaybolduğuna emin olduktan sonra başını yastıkta yana doğru cevirerek,sanki son defa bana bakıyormuş gibi geldi diye düşündü.
Cıhat arabasına bindi,hava kararmaya başlamıştı,aşkını o şekilde görmeye dayanamıyordu ve bütün sinirleri altüst olmuştu.

Bir an önce eve gitmek ve yalnız kalmak istedi,arabasının gazına daha hızlıca bastı,hafiften yamur başlamıştı,silecekleri çalıştırdı aklı devamlı Melek'te idi bir süre sonra gözlerine karşıdan gelen bir arabanın farlarının hakim olduğunu panikle hissetti ve büyük bir gürültünün çıktığını duydu,arabanın içinde sanki derinlerden gelen telaşlı sesler duymaya başlamıştı...
-Çabuk anbulans çağırın,yazık çok da gençmiş,inşallah kurtulur,
Ama ben gördüm,çok süratli ve karşı şeritin yolunu ihlal etmişti,Allah yardımcısı olsun.